20'yi gördüm artık
Ne ayları ne günleri...
Bir ajandanın sağ üst köşesinde
Usul usul yılları karıştırıyorum
Önemini yitiriş olmalı bu yıllar
Ve ben bu yitik yıllar arasından
2. çeyreğe doğruluyorum.
Ne cesarettir bilmem
Sabırsız bir çocuk telaşı takınmışım
Öğrendiklerimi yeterli buluyor
Ve bile bile yaşamaya kalkışıyorum.
Tuhaftır...
Tahammül edemediklerime
Buğuz etmenin daha ilerisinde,
Sus diye bilme hakkını veriyor pazularım
Ne saçmadır.
Sohbet meclislerinde terleyen sakallarım hatrına
Konuşma hakkı buluyorum
Kendimi sık sık millete akıl satarken buluyorum.
Belirsizim...
Yaşımı kolay kolay kestiremiyorlar artık
Yıllar kalabalıklar arasında seçilmez olana itti beni
İnce narin çizgilerle çizmeye başladı teni
Farkındayım...
Tercih ettiğim elbiselerden olsa gerek
Olur olmaz ağızlardan
Olur olmaz Ünvanlar aldım
Hak etmeğim makamları
Bir kaç dakikalığna çaldım.
Ve gördüm...
İnsanlığın karanlık yüzünü
Artık yaptığım kötülüklerden pişman değilim
Ya insanlığı buna değer buldum
Yada yaptığım kötülükler arasında kayboldum.
Korkuyorum...
Her zamankinden daha fazla
Endişelerim dişlerimi gıcırdatıyor
Sanki zaman hızlandı efil efil esiyor
Terler akıtan tenimi
Olabildiğince serinletiyor
Ayaklarım yere basmaya başladıkça
Korkunç bir hal almaya başladı dünya
Tüm insanlığın yükünü hissedebiliyorum omuzlarımda
Biliyorum...
Neden bu kadar umursamaz durabilirken
Bir o kadar da düşünür oldum
Kendimi her fırsatta düşünürken buldum
Oyunlar değil, hesaplar yaptım
Hayaller değil, planlar kurdum.
Bilmem inanır mısın?
Kendimi önemli hissetmiyorum artık
Herkes kadar sıradanlaştı gökyüzüm
Artık beni taşımaz bilirim kanatlarım.
Herkes kadar yürümek zorunda bırakıldım
Ama ben hep en önde olmayı kurarken
Başkasının ayak izlerine basmaktayım
Ve bunun 20 yıl sonra farkındayım.
Kayıt Tarihi : 19.1.2025 18:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
11.29.2018
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!