20. Sone
Bir kadın yüzüdür doğanın kendi eliyle boyadığı
Senin yüzün, ey tutkumun efendi hanımı;
Kadınlarınki gibi yufkadır yüreğin, fakat bilmez onlar gibi
Ani değişimleri, aldatan kadınların şıpsevdiliğini;
Gözlerin daha ışıltılıdır senin, süzülürken daha hakiki;
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta