20. Sone
Bir kadın yüzüdür doğanın kendi eliyle boyadığı
Senin yüzün, ey tutkumun efendi hanımı;
Kadınlarınki gibi yufkadır yüreğin, fakat bilmez onlar gibi
Ani değişimleri, aldatan kadınların şıpsevdiliğini;
Gözlerin daha ışıltılıdır senin, süzülürken daha hakiki;
Yaldızlar gözlerin baktığı bütün nesneleri;
Erkeksidir bütün renkleri barındıran yüzünün rengi,
Çalar erkeklerin bakışlarını ve büyüler kadınların tinlerini.
Önce bir kadın olarak yaratılmıştın sen;
Sana vurulduğu için Doğa seni biçimlerken,
Bir ekleme yaparak sana, beni saf dışı bıraktı;
Bu benim için önemi olmayan bir çıkıntıydı.
Fakat madem sana bu eklenti yapıldı kadınların zevki için,
Kadınların olsun sevişmenin hazinesi, ve benim olsun sevgin.
William Shakespeare (1564-1616, İngiltere)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Çevirenin notu: Sonelerin çoğunu Shakespeare bir erkek için yazmıştır. Diğer sonelerde bu husus bu sonedeki kadar belirgin değildir.
Kayıt Tarihi : 19.2.2021 23:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonnet 20 by William Shakespeare A woman’s face with nature’s own hand painted, Hast thou, the master mistress of my passion; A woman’s gentle heart, but not acquainted With shifting change, as is false women’s fashion: An eye more bright than theirs, less false in rolling, Gilding the object whereupon it gazeth; A man in hue all hues in his controlling, Which steals men’s eyes and women’s souls amazeth. And for a woman wert thou first created; Till Nature, as she wrought thee, fell a-doting, And by addition me of thee defeated, By adding one thing to my purpose nothing. But since she prick’d thee out for women’s pleasure, Mine be thy love and thy love’s use their treasure.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!