20 Rüya:0755. Bundan Sonra Şiir Miir Yok

1/:
Bir rönesans devrindeymişim...
Ben-i esver uzundonlu töton savaşçısının,
Sahte ustalar ustası Winci’ye döktürdüğü şahi topu,
Beynimi kuşatırken kullanmak üzereymiş,
Yapay felsefenin Eugenne Etienno’su...
***
Zırh gibi kırk yerinden kabaralıymış ki düşüncem,
Uyumakla, rüya görmek arasındaki tampon bölgeye,
Bir dülger kıstırgacına kapılmış gibi çivilenip kalmışmışım,
Ne uyanır gibi akmışım rüyama usulca,
Ne de derin bir uykuya dalmışım...
***
Anlamsız sözcükler mırıldanmışım,
Karanlık ve sıcak ve sulak rahminde anamın...
Sultanlar gibi keyif çatmanın da bir bedeli olmalı gayet tabii:
Susmak ve çevreye rahatsızlık vermemek gibi mesela...
Eyvallah şahı şiir...
Zaman zaman yürekler de celalleniyor işte,
Bir dikişte içiyor sukuneti,
Ve seviyor örneğin...
Veya basitine vurup rüya görüyor...
***
Analarsa böyle durumlarda kaş çatıyorlar genellikle,
Yemen diye bir ilde silah çatar gibi,
Ya da “Hayırdır inşallah,” kalesine sığınıyorlar kolayından.
Benim anamsa: “Gündüz niyetine.”
Ki o da bir nevi hayır...
***
0755’inci yol açılıyor hayır dilemesiyle anamın...
Önüm kesme taşlık bir damar galerisi...
Gerisi katran karanlığıyla ortaçağ ki Galile engizisyonda,
İlerisi sahte yıldız ışığının resmettiği rönesans...
Yani yarı buğu, yarı bulanık bir ortalık bizimkisi,
Öylesine dumana kesiyor kilisenin kebap yapılan bölmesi.
Önce bir mızrak temreni,
Ardından bir ok ucu beliriyor rüyanın atom çağı yönünde.
Yerusalem’e daha yeni gelenler ezoteria şovalyeleriydi ki:
“Zaten sizi ve bin yıldan beri gelmenizi bekliyorduk.” diyemiyorduk.
Çünkü beklemiyorduk deyyusları, ben ve şahidim olan tarih.
Bir de Mısır’ın İsisOsirisHorus üçlemesinin sahte ışığı Herm...
***
Hermes’in beklediği bir şey varmış anlaşılan.
O da marihuana ve kan içiyordu çünkü heyecan evveli.
Zaten yıllardan beri emaneti ulaştırmak için beklemişti,
Yıldızlarda ikamet eden yakıcı ışınlar lorduna.
Tabii ki zor iş onunkisi de...
Yıldızlar aralığında sıkışıp kalmak var ya,
Ancak bilenin bilebildiği bir gayya esaretidir ki...
Yoksa çoktan ölmüş olacaktı idris aleyhisselam.
(Eyvah yine kısıldı rüyaşahı kapana.)
[(Darüsselam) diye devam etsem şiire ayıp olacak şimdi bizim “Dertli Şair”e...İşin yoksa al bir dert daha... Darüsselam kim ya da nire? Hem niye Darüsselam ki?) ]
(En kestirmesi...)
Veesselam...
(Deyip şiirrüyayı noktalasam ne olur ki? Şiir benimse keyif de benim. Bitirdim anasını satıyım. Yok bundan sonra şiir miir size. Yeni bir şair bulun ailenize...Ya da alıp elinize kırık telli sazınızı kendi türkünüzü kendiniz çalın. Bu serzeniş sana değil “Karacaoğlan” kardeş. Sen zaten kendi yolunda ilerlemedesin. Tıpkı Cengiz gibi... Allah yolunu açık etsin.)