Haziran bitti.Daha dün yeni bir aya ; temmuza giriş yaptık.
Bugün 2 Temmuz .
Temmuz ayı bana ( bize) 31 yıldan beri Sivas’ı anımsatır.
Asım BEZİRCİ’yi , Behçet AYSAN’ı , Metin ALTIOK’u ; toplam 33 canı!
Bir çiçeği bağlı olduğu dalından koparmaya kıyamayan , incitmemek için karıncaları toprağa usulca basan hatta basmaya korkan bu insanların; genç yaşlı 37 aydın insanla Sivas’ın göbeğinde , yığınlarca insanın gözü önünde yakılmasını bir insan olarak,bir vicdan olarak yüreğim ne açıklayabiliyor ne de kaldırabiliyor.
Kurtuluş yolunda çok önemli bir durak olan Sivas ,aynı zamanda tarihimizin en korkunç,en alçakça,en büyük utançlarından 2 Temmuz 1993 tarihiyle özdeşleşerek sahiplenen yerin de adıdır.
İnsana kıyan, kıyabilen insanların utanç duyduğu nerede görülmüştür! İnsana kıyabilenlerin insanların geleceği olur mu hiç ?
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız