2-Öykü-Ustaki Pus -Kaçırılış

Zaman zor, zaman dar
Gelişin ayak sesleri duyulur
Gidişin gibi sendeki ben gibi..

Yarım kalmış
Bir sevdanın hüznümüdür
Gülüşümüze gölge eden
Karanlık gecelerde
Vurgun yangın mavilerimize..

Acıları, hüzünleri kaç kez kaç kundak ettik
Sağrısını sararak geceleri yakarak
Mahzun bakıştır hep senden bana gelen...

-Anılar Sapağında Zaman Yengisinde Bir Çocuk -

Mevsim bahara kesmiş çiçekler açmış asfaltlar şimdiki asfaltlar değildi buhar kalkar sımsıcak güneş yakardı...
Yolları tozlu tek tük geçen araçlar nasılda göz gözü ederdi.
Ana caddeye yakın iki cadde ortasının tam sokak başında kagir bir ev.
Evin bahçesinde bir başına kendi halinde kendince oyunlarında
Çocuk bu; yaşı okul yaşı değil yerden bitme güneşin yaktığı duyarmıydı tenine değen yakıcı güneş ışığını, saç yok baş sıfır traş.
Annesi mi yok,yani varda yok..
Baba işte mi yoksa hangi meyhanede günü parlatıyor
Zınk diye evin önünde bir taksi durur bir ses duyar bir kadın seslenmektedir gel evladım diye, bakar öyle aval aval ve bir el mengene gibi kavrar vücudunu kapar atar çocuğu taksiye şaşkınlığı içinde çocuk takside kim bunlar diye patlatır soran gözlerini,bilmez tanımaz minicik bir kadın ve bir adam dev heyula.
Taksi hızla yol alır İstanbul çıkışı e-5 yolu ilk anın şaşkınlığı geçer silkelenişle kapıya uzanır çocuk,kapı kolunu minik elleriyle hızla bastırır taksiden atlama girişimini dev adamın elleri engeller.
Basar küfürü çocuk.Ulan sen kimsin senin ananı avradını..nede olsa baba damarıdır bildiği duyduğu güneş görmemiş sözlerdir söylediği..
Debelenir ne çare gücü yetmez gözüne dev gibi görünen adama

Başlar kadın ağlamaya ve anlatmaya
-Evladım ben senin annenim der babandan boşanarak mahkeme kararı ile artık benimlesiniz bundan sonra sorumluluğunuz bana ait bende seni ve ağabeyini yurtta daha iyi gelişip okuyabileceğinizden Büyük çekmece yetiştirme yurduna kaydettim,zira çalışan biriyim sizlere o denli ilgi gösteremeyeceğimden her fırsatta ziyaretinize geleceğim canım güzel oğlum der göz yaşları karalara akarken sevgi yumağı bakışlarında hüzünle.
-Çocuk şaşkın sende nerden çıktın benim annem yok der.Keza babasının olumsuz telkinleri aklındadır bir kötü umacıdır adeta aklındaki anne hayali
-Dev adamda ben annenin kardeşi dayınım der.
-Annenin göz yaşları arasında babasını düşünür şimdi ne olacak gelip evde beni bulamayınca diye iç geçirir korku ile … kinle gözlerini dayısı olduğunu söyleyen dev adama diker..
-Taksiyi kullanan hiç konuşmaz yol alan taksi bir yerde durur
-Geniş bir alanda kocaman iki yapı.
Biri tarihi özellikte konak diğeri günün koşullarında yeşiller cümbüşünde,diğer alanda duvarla bölünmüş bir ilk okul.Her şey düzenli iç içe bir alan bilmediği bu alanda bir sürü çocuk ve adamlar
Hiçbir şey anlamadan öpülür koklanır gözyaşları arasında buruk bir acıdır düğümlenen boğazında boş şaşkın gözlerle bakar anne ve dayısına zaman paslı bir hançer gibi ayrılıktır bir başına onlarca çocukla bir yerdedir artık
Ve yaşam ince ağlarını örerken kendi ayakları üzerinde durmaya başladığının işaretini vermiştir çoktan..

Vedat Koparan 10.07.2004 (16:04)
ilk deneme ve tetikleyen
sevgili Ayfer Akman dostuma
çok teşekkürlerimle sevgiler

Bitmedi...