2. Mektup Şiiri - Yusuf Şit

Ben, beni öldürüp intihar süsü verdiğin bir 'Hayat'ım.
Her şiir'im bir ah'tır sana bu yüzden...

Sana bağlandıkça öyle kopmuşumki kendimden, geriye döndüğümde sığınacak bir yanımı bulamadım.
Kocaman bir boşluk sunarak bana, beni en savunmasız yanımla bencilliğinin girdabına attın.
Daha ellerinden ellerimin suskunluğunu yıkamadan başka çığlıklara tutundun.
Seninle aldığım nefesleri bile vermeden ciğerimi kuruttun.
Nasıl bir yürektiki göğsünde ilk fırsatta seni bile unuttun?
Yoksa sen, seni sen yapan her gerçeği dünyalık yalanlarlamı avuttun?
Ne ile söndürdün inancının kandillerini?
Korkularının karanlığına gizlediğin kuruntularını umut'mu sanıyorsun?
Menfaatinin ateşinde yaktığın vefanın ve vicdanının küllerinden hayallerin filizlenirmi sanıyorsun?

/mutluluğa gidilen yolda haince yürünmez.
Mutluluk diye bildiğin herşey razı olmayana görünmez./

Sana konduramadığım herşeyin ızdırabını yaşıyorum.
Nerde şimdi o yüreği sonsuzluk harmanında yorulan aşk'ın rençberi?
Yıkıldımı kirpiklerindeki sırat?
Gözlerinden düştüğüm bu cehennemin günahı neydi?
İçimde ilik ilik, damar damar kıvranan bu inilti neyin sorgusudur?
Ruhumdaki bu insafsız ızsızlık hangi tenhanın vurgunudur?
O küçücük ellerinmidir bu koca boşluk?
Çözemediğim her soruya adını verip susuyorum...
Öyle çok yorgunumki sana "gitme" diyecek kadar bile takatim yok.
Yüreğim tıka basa hayal kırıklarıyla dolu...

Mutsuzluğunla beslenip büyüyen korkularımla savaşırken,
Bana uzaktan kör bir uçurum gibi baktığında düştüm hayattan.
Sana getirdiğim yaralı, kırık, eksik umutlarımı saracak, iyileştirecek, tamamlayacak ne cesaretin vardı ne inancın, nede sabrın.
Alelacele yaşamak istediğin bir mutluluk vardı. Hep kendi dışında aradığın, kendini kendinden kopardığın,
hep başkalarınca inandığın bir mutluluk.
Oysa sıcacık, içten, samimi bir bakış, şefkatli bir dokunuş yetiyordu yüzümüzde kalbimizin GÜLlerini CANlandırmaya...
Kalbinin gözleri kör.
Rahman ve Rahim olan yeter yaşamaya ve mutlu olmaya.

Geceler yusuf yüzlü bir rüyanın sırrını sarıyor sabrıma.
Kader sarayına giden bir yoldur bu hicranlı keder kuyuları...

Ben, beni öldürüp intihar süsü verdiğin bir Hayat'ım.
Her şiir'im bir ah'tır sanabu yüzden...