2 Çalı - Köylüme Mektup

bu çalışma; bir otobiyografi
ortaya konulan da, şiir olarak değerlendirilmemeli
şiirsellik, hem kolay okumayı sağlasın okuyanı yormasın
hem de konular bir biri ardına aksın
diye tercih edildi

bu çalışma; akademik bir çalışma değil
başvuru kaynağı olarak da hazırlanmadı
dolayısıyla ansiklopedik başvurular için kullanılmamalı
bu çalışma size;
tarihi gerçekleri ortaya koymaktan ziyade
bir çıkış kaynağı olabilir mi,
etimolojik araştırmalara
İstanbul medyasına yansımasa da
taşradaki kültür birikimini
dil zenginliğini,
dilin zaman içindeki renksel değişimini aksettirmeli

özellikle dipnotlarda verilen açıklamaları
bu yörede, o dönemde, yanlış olsa dahi
(namahrem, serbest vs. gibi)
kullanılan karşılıkları olarak kabul edilmeli

aynı dipnotlar için, farklı karşılıklar,
kelimeler, ağız(aksan) lar;
köy odasında; duyduklarını anlatanlar
cami önünde cemaati bekleyen,
kavak gölgesinde serinlenen
kahvede çay içen, çelen diplerinde güneşlenen
insanlar ile; yoldan geçen,
kahveye, köy odasına konuk gelen,
birinden duyduğunu nakleden
ya da nakledenden dinleyen
farklı jenerasyondan insanlar
farklı iklimlerden,
başka-başka çevrelerden
kendilerince anlatırdı hayatı birileri
köyün; büyük göçle getirdiklerinin yanına
askerlikten dönenler dışında
kültürünü etkileyecek başka şey de yoktu ki
siz kamyon yazdınız,
gamyon şeklinde söylediler
siz gölge yazdınız,
onlar üstüne basa basa “-kölge” dediler
siz bir gün dediniz,
bi ğün; bu gün dediniz,
“-böğün” de ısrar ettiler
işte öylesine
tiyatral bir kompozisyon içinde
sunmaya çalıştım; çocukluğumu,
o yıllardaki memleketimi,
sevdiklerimi
rahmet istediler belli

hani gurbettesindir,
sana göre ilginç-esprili bir şeyleri
anlatmak istemişsindir,
ama onlar bilmezler ki Yakıp Emmi’yi
benim durumumdakilere, köyü yaşatmalıydım
kapısı ardına kadar açık böylesi bir hazineyi,
kırk yıl sonraya taşımaya çalıştım
benden fazlasını bilenler de vardı tabii ki

hani gurbettesindir, kullanmaya-kullanmaya
unuttuğun kelimeleri
biz buna-şunu derdik, ya da “dilimin ucunda”,
“-sahi ona ne deniyordu”
başkaları buna ne derdi ki
ben dipnotlarda;
bana göre kasdedileni yazdım
acaba doğru mu,
ya da nedir doğrusu
aklıma eseni,
dilimin döndüğünü,
elimden geleni

elbette olmuştur; yanıldıklarım da
elimden gelmeyen, hatta bilemediklerim de
üstelik espriyi güçlendirmek uğruna
birilerinin rollerini de değiştirdim bile bile
farklı olayları,
farklı zamanlarda yaşayanlarla sergiledim
benim tek ortaya koyabileceğim; iyiniyetim
bir de katıksız-karşılıksız sevgimdi
sizin takdirinize kalmış gerisi
size; geçmişi!
güzellikler içinde yâdettirebilmişse
bir de Güzel Türkçemiz’e bir-kaç kelime
bu çalışma gayesine ulaşmıştır diyebilirim
bu gayeye yaklaşmışsam size göre de
kendimi bahtiyar hissedeceğim
köyün çevresi(Kırınbaşı, Kayaseki,Mullapaktepesi) ni,
kırlardaki her hangi bir otu(kişnişi,
acımığı, eğilceni, ayrığı,
domuz buturağını, dikeni, köygöçüreni)
anmanın, anlatmanın güzelliğini
yaşamadan, sevmeden, özlemeden,
düşlemeden yazamazdım ki
bunu hissedebilmek güzeldi

onlar ne güzeldi;
soyadları (Alacan, Alataş, Altınay, Avcı
Çapraz, Çay, Çelik, Çelikli
Deveci, (Dört) , Gökarslan, Güldal, (Işıklı) ,
Karademir, Karakaya, Karakoyun, Karakurt,
Karakuyu, Kaya, Kılıç, Kılıçlı, Kırmızıgül,
Kirpi, Küçükçapraz, Oruç, Öztürk, Sarıgöl, Sarıgül
Sarıkaya, Sümbül, Şen, Yaldız ve Yıldız) ile de olsa
anımsamadan geçemeyeceğim köyümün güzel insanlarına
dışarıdan olupta köyle bütünleşenlere
hatta anlattıklarından anladıklarımı,
anlattıklarıma konu,
öykülere esin kaynağı olanlara
üzerimde emeği olan tüm insanlara
kısacası çorbada tuzu olan hemen herkese
candan teşekkürlerimle
sonsuz saygı ve sevgi
İbrahim Çelikli