Bu vatana bu manzara hiç yakışmıyor.
Benim mesleğim öğretmenlik.
Kendim kazık gibi öğrenci hiç yetiştirmedim.
Çünkü öğretimden çok eğitime önem verdim.
Duyarlı öğrenciler yetiştirdim.
Lakin hayatta yolum nereye düştüyse
hep kazık insanlar karşıma çıktı.
Bu kazıkların benim eserim olmadığından adım kadar eminim.
Yine adım kadar emin olduğum birşey daha varki
Bunun adı duyarsızlık.
Bugün Devletin,Milletin koltuğunu işgal edenlerden bazıları,
Belki de çoğunluğu vatandaşa raaya müamelesi yapmaktadır.
Yetişme tarzı mı dersiniz, fırsatçılık mı dersiniz,
Eğitimsizlik mi dersiniz,
çıkarcılık mı dersiniz? ne derseniz deyin...
Kendilerini kazık
Vatandaşı ise duvar farzedip böğrüne saplanıyorlar.
Kısacası sorun çözmesi gereken mercilerin kedileri
sorun üretme mercileri gibi...
Statik bir görünümden öteye gidilmiyor.
Ülke sorunlar bataklığı haline gelmiş,
Keyfilik baş tacı...
Bunun düzeleceği de yok.
Herkes bir şeyler kaçırmanın derdine düşmüş
Alabildiğine kötümserlik,alabildiğine soygun.
Hayatın acımasızlığı ayyuka çıkmıştır.
Herkes birbirinden habersiz,herkes birbirinden gizli
birşeyler kaçırmanın peşinde...
ülke böylesi bir erozyonla karşı karşıya...
Hakka,hukuka güven azalmış,bazı yerlerde
Bu kavramlar önemini tamamen yitirmiştir.
Bu durum kurumlara olan güveni zedelediği gibi
Bu durumdaki vatandaşların
Devlete olan güvenini de sarsmıştır.
Ne yazık ki nasılsınız sorusu ezilen halka değil
Halkı ezenlere sorulmakta
Onların iyiyiz cevabıyla yola devam edilmektedir.
Bu bir olgudur.
Evet ülkeyi bir ağ gibi saran bu zevattan
Bütün kökenler, bütün guruplar, bütün inançlar,
Bütün kurum ve kuruluşlar
Nasibini almaktadır...
Milyonlarca insanımızın canı yanıyor.
Bu güzel vatana bu manzara hiç yakışmıyor...
Mehmet Hanifi EkiciKayıt Tarihi : 27.9.2010 17:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!