2 Aile Bağları Şiiri - Arzu Bağrıaçık

Necmettin Bey'e

Bizden, içimizden, hayattan biri Necmettin Bey;
Nefes alışı Hereke'de başlayan.

Ne acıdır ki ömrü boyunca
Belki de en değer verdiği kavram
Aile bağları olacak.
Bu henüz ilk dört yılda şekilleniyor.
O zamanlar bunun farkında değil.

Sanırım bir kaza anne ve babasını
Kendisinden alıp götürüyor.
Henüz bir kardeşi bile olamadan,
Tek başına kalıveriyor
Acımasız dünyada...

Ne şanslı ki babannesi var,
Sahip çıkanı var.
Nice sahipsizlerin arasından
Sıyrılıveriyor.

Okul yıllarında boşluk yaşıyor.
Arkadaşlarının arasında yalnız kalıyor.
Kelimeler dökülse de dilinden
O geceleri rüyalarında ağlıyor,
Huzur buluyor.
Yatılı okumanın isyanını
Çift dikişle ispatlıyor.

Orduda rütbeli yer buluyor kendine.
Ekmeğini kazanıyor.
Kah Ankara, kah Mardin, kah Burdur
Oradan oraya savruluyor.
Yine de yılmıyor
Ailesini oluşturup
Eşi, çocukları için yaşıyor.

Tek dayanağı ailesi oluyor.
istemediği olaylar gerçekleşsede.
Mutluluk dağıtmaya çabalıyor.

Emekli insanın hali bir başka oluyor,
Hele tercih İstanbul ise!
Başka şehir de çağırmıyor zaten O'nu.
Çocukların okulu, geleceği diyor
Ve yerleşiyor.
Öğretmen eşi, azıcık maaşı
Yeni bir işe ihtiyaç duyuyor.
İstikrarlı biri hala o işte çalışıyor.

Kendi yaşamını tamamlamak üzere
Ardından bırakacakları
İsmini anacak çocukları, torunları.

Yıllarını gururla anlatabiliyor
Başarmanın sarhoşluğunu
Daha iyi hissediyor,
Hissettirebiliyor...

Yalnız Necmettin
Bu hayatta zor alanı başarıp
'BEY' olmayı başarıyor.

12.05.2003 Ankara