2 Şiiri - Turgay Kaygı

pencereden gelen
bir çift kanat sesine aydım
dalmışım;
bir dünya dikdörtgen karalamışım
deftere…
bir dünya hapis,
bir dünya zindan dolmuş içerim…
çok geç olmuş; karanlık…
steinbeck:
dayamış kafasını bacardi’ye
“ulan salak! ”
dermiş gibi yüzüme bakıyor
hesse her zamanki gibi
kendi aleminde
-söylenebilecek en büyük
yalanı düşünmekte-
ah! konstantinos amcam
senden kralı yok be!
uzanıvermiş olduğu yere
kıçını gere gere
uyuyor
bu gece ayda görünmedi hiç
nedense
-belli ki takıldı gene birilerine-

en sonunda şunu anladım ki
ya
çok hasta olduğumda
gereksiz şeyleri düşünüyorum
ya da
gereksiz şeyleri çok düşünmek
hasta ediyor beni
ikisinden biri!

şu bir dünya
dikdörtgeni çizerken
bir yandan
nasıl ve nerede öleceğimi
düşündüm durdum

acep
bir kış gecesi
yolda tutan buzda
kayarken
düşüp
kafamı mı kırarım,
yoksa
denizde
derinlere dalayım derken
kramp mı giriverir
bacağıma,

kimbilir
bir bakarsın
120’yle giderken
takla atacağım tutar
düz yolda

ben!
öyle uyuz uyuz ölmeyi
hiç yakıştıramam
kendime!

eninde-sonunda
bir gün
gelip
“gel bakalım!
gidiyoruz! ”
diyecektir
ölüm!

o gün geldiğinde
bende ona
“bak kardeş! ”
diyeceğim:
“sen önden gidedur!
ben sevdiğim kızı
son bir öpüp geleceğim! ”

kimseyi öpeceğim falan da yok ha!
gidip
o son
on dakikamda
“evimin yolunda” türküsünü
dinleyeceğim! ..

(inegöl, 08.04.2003)