2-2=1 Şiiri - Taner Pekdemir

Varlığım kaburgamda son ayinlerini tamamlıyor,
Dilimden düşmeyen bir ilahi şimdi yüzün
Söyledikçe perdesi iniyor gözlerimin
Beklerken çüreyen bir ayet gibi kendi ruhumda parçalanıyorum
Özlemim kalbimde yeni bir din doğuruyor
Aldığım nefes beni yaşatmıyor
Kent barındıran bahçelerin gövdesi mağrur bir ağaca benziyorum
Yapraklarım tahtından indirilen bir padişah gibi
Dallarımla birlikte gömülüyorum,
Oysa köküm zaten toprağa bağlı sevgilim
Beni yolda kalmak korkutuyor