Yetmiş üçlü yıllarda
Kıyamaetin günü çamlı belde
Bir zalim kesti nefesimi
Kopardı can damarlarımı
Başıma yıkıldı çukurova radyosu
Sustu antenlerinde sesim
Çamlıbelden mahmudiye mahallesine
Sırılsıklam oldu sokakalar
Oturdum limanlarında mersinin
Lânet bedduası ettim
Ankaradan gelip gidene
Bana gençlik yıllarımı
Zehir zıkkım edene
Çukurova’nın her karış toprağına
Tas tastamam on iki yıl
Türkü ektim gönül bahçelerine
Acımadılar zalimler
Kıydılar gönül emeklerime
Kırdım plaklarımı yaktım afişlerimi
Çevik arslan çekti resimlerimi
Yazdı gazeteler beni
Yedi otuz haber bülteni duyurdu
Bir yıldız kaydı güneyden
Bilinmedi degerlerim
Dayanaklarım, yoktu dayılarım
Kimsesizlik’ti ayıbım
Yoksulluğum suçum oldu
Tutanlarım olmadı elimden
Moiz filiba sordu bana, nerelisin
Tarsusluyum dedim, inanmadı
Yüz binler satan plağımdan
Üç yüzünü tarsuslular almadı
Kurtlar sofarası kurulmuştu İstanbulda
Sirkecide plakçılar çarşısında
Doğu iş hanı kurt kapanı
Elim kolum bağlı boynum bükük
Gönül Katillerinin karşısında
Yenik düştüm duygu bahçelerinde
Sevdalı yüregime gömdüm adımı
Vefasızlıga dargınlıklar
Alçaklığa küskünlükler
Türkülerim ve ben yalnız
Ardımda bunca sevenler
Yollara düştüm yapayalnız....
Kayıt Tarihi : 14.6.2008 20:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!