Dolaştım köşe bucak ayni noktaya geldim
Bin dokuyüz yetmşten ikibin iğirmi dört
Evirip çevirdim de olduğum yerde kaldım
Bu ömre kadar duydum gel çıkma kapıyı ört
Ne engebeli yoldan ne sümürgen insandan
Geçtim bilmem nereden ne o ne bu ne sandan
Gönlüm kırık eli boş dargın kaldım her yandan
Ne murad ne dileğim ne de yaşamdan aldım
Ben yaşamaya değil uğraşmaya gelmişim
Hayata herşey verdim sade bunu bilmişim
Yaşanan bu ömürde gözyaşımı silmişim
Yaşamın deresine kilmin ücünü saldım
Bu günde o yıllarda gördüğüm tikraridi
Bana boş yaşam kaldı zamana bu karidi
Kemane hoş hazinlik banada gün daridi
Ne giden ömre özgün ne de boşuna daldım
Gölge güneşten başka öte birşer görmedim
Seviç diye yüreğe bu hayatı örmedim
Yaşam bana sınmadı adın dahi sormadım
Bu hayat denizine kaç kere çıkıp daldım
31.12.2024 -Erbil
Şemsettin Veli ErbilliKayıt Tarihi : 31.12.2024 23:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!