1981’de dünyaya adım attım.
İnsanlığın son kalıntılarına ibretle baktım.
Şimdilerde hatırlarım.
Kendimi şanslı sayarım.
Daha şanslı olanı,
Mesela 1944 yılında adım atanı.
Acaba nedir şansı?
Barış ağabey Kol Düğmeleri’ni 1964’te yazmış.
1964’te 20 yaşında olmak varmış.
O gerçek yaşanılır ortamı tam bilinçle yaşamak varmış.
Yaşayanlar yaşamış.
Bugünlere bakar olmuş.
O günleri belki unutmuş.
Onlara söylersin:
“ Siz insandınız. “
“ Siz insan gördünüz. “
O kadar büyüksünüz.
Değil sırf yaşıınızla,
Kafanızla,
Değerlerinizle.
Bunu onlara söyleyince,
Başlar tıbbi sorunlar anlatma bölümü.
Herkes yaşar o bölümü.
Hayat yolunda,
Gitmek var.
Bir tarafı deniz, bir tarafı dağ,
İki tarafı ağaçlık olan o yolda.
Bizse gideriz.
Betonlar arasında.
Hayatın sonunda herkes olur hasta.
Yaşadığı kar kalır yanında.
Onun için yaşamak vardı.
O 1964’ü gençlik tadında.
Kayıt Tarihi : 26.3.2017 19:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!