Bin dokuz yüz altmış bir.
Yoksulluk ve sefalet dolu bir yıl.
Kışın yerlerin karlarla kaplandığı,
Bir zamanda doğmuşum...
Ben, o yıl...
Daha kendimi tanımadan,
Ekmek nedir,
Su nedir,
Yaşamak nedir...
Bilmeden.
Ayrılmışız biz o köyden.
Beton yığınlarıyla süslenmiş,
Rengarenk araçlarla donanmış,
O şehre giriyoruz bir an...
Kim olduğumuzu bilmeden.
Sanki...
Dağlar başında yalnız kalmışız.
Kim olduğumuzu,
Nereden gelip
Nereye gideceğimizi
Bilmeden o şehirde
Yapayanlız...
(Kerim Baydak / OTUZA KADAR- Roman)
Kayıt Tarihi : 4.5.2006 10:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)