1919 ARALıĞıN ONUYDU! Şiiri - İlhami Erd ...

İşgâle ilk fitildi, yaktı canla kadınlar,
Bindokuzyüzondokuz, Aralığın onuydu!
Kız öğretmen okulu, bahçesinde üçbinler;
Dünyaya haykırdılar, Vatanımız konuydu!

Üçbin Ana, üçbin yâr, O gün üçbin Gün doğar,
Üçbin inanmış gönül, yedi düveli boğar!
Bu rûhla silkindi Halk, bu rûhla moral yağar;
Anadolusuz olmaz, o ki Türk'ün canıydı!

Her cepheden taarruz, işgâlde kutsal Vatan,
Zûlmete katlanamaz, ne sağ, ne yerde yatan,
Ezelden hür yaşamış, hür doğmuş hep üste Tan;
Arş'a yükselen sadâ, bir Milletin kîniydi!

Yalnız Kastamonu da, yanmamıştı bu ateş,
Yurdun her köşesinden, yükseliyor sese eş,
Bacı gardaş yekindi, gururla kabardı döş;
Bu ki, Türk'ün hasleti, öz de birlik yönüydü!

Kuvay-ı Milliyenin, öncülüğüyle coşan,
Vatan aşkı uğruna, aç bîlâç yola düşen,
Ya Şehîd, yahut Gâzi, istiklâline koşan;
Hâlime'ler, Şerife, öz de ER'ler gâniydi!

Hasta zayıf ve güçsüz, diyerek çıldırdılar,
Haçlı zihniyetiyle, toplanıp saldırdılar,
Alçakça mahremime, ellerin daldırdılar;
Vehimleri öyleydi, güyâ Türk'ün sonuydu!

Halbuki yeni bir rûh, Ondokuz Mayıs günü,
Samsun'a ayak bastı, zafere rota yönü,
Onunla kutlayacak, Milletim mutlu sonu;
Şahs-ı mânevisiydi, o ki Türk'ün şanıydı!

Hâlime Kaptan ile, Hâlime Çavuş başta,
Şerife bacı taşır, mermi sırt, bebek döşte,
Türk'ün aslî mayası, fedâkârlık bu işte;
Ozan İlo'm gün o gün, şanlı savlet günüydü!
02.01.2009/14.56