Hayvanlara “gerekenden fazla” ilgi gösteren insanların; sömürüye dayalı emperyalist sistemin, pazar ekonomisinin, çıkarların, savaşların, ölümlerin ve diğer (insan kaynaklı) acıların türdeşlerine dayattığı olumsuzluklar karşısında aynı duyarlılığı göstermediklerini ve bu anlamda bir nevi çifte standardı sergilediklerini anlatmaya/ vurgulamaya çalıştığınız yazınızı maalesef üzüntüyle okudum.
Ve yazınızın sonuna geldiğimde ise, ne kadar hazin bir ülkede yaşıyor olmanın acısını bir kez daha yüreğimde hissettim.
Köprü üzerinde gördüğünüz, dans etmeye zorlanan zavallı ayıya ve buna benzer diğer “dansçı ayı” olaylarına “devlet el koydu.”
Ve köprü üzerinde dans etmeye zorlanan ayı diğer kardeşleriyle birlikte (söylediğiniz gibi) “Karacabey”e kampa gönderildiler eleştirdiğiniz “uygar” insanlar tarafından.
Koparıldıkları doğal yaşama yeniden adapte olabilmeleri için rehabilite edildiler.
Ve rehabilitasyon sonunda, Karacabey’de misafir edilen “Dansçı ayı ve kardeşleri” özgürlüklerini yaşayabilecekleri doğal ortamlarına salıverildiler.
Ve (bazı) uygar insanlar, yüzlerindeki “uygar”lık maskesini çıkarıp “çağdaşlık” maskesini takınarak “dansçı ayıları” üç yüz milyon türk lirası mukabilinde, götleri-göbekleri ve cüzdanları şişkin züppelerin “öldürme içgüdülerinin tatminine” altın tabaklarda sundular.
/ K ö p r ü d e _ g ö r d ü ğ ü n ü z _ d a n s ç ı _ a y ı _ a r t ı k _ y o k! ../
Üç yüz milyon liraya öldürülüp, postları doldurulup ya da yüzülüp; şık giysili nanemollaların, şık kravatlı/ giysiler içindeki “çağdaş” insanların gustoları için (onların) gösterişli salonlarının bir köşesini ve abartılı avcılık hikâyelerini süslediler.
Ya da; altın dişli iğrenç ağızlı türedi zenginlerin (kırmızı Fransız şarabı misali içtikleri/ adeta içine dansçı ayının kanını doldurdukları kristal kadehleri kaldırdıkları) şömine önlerini postlarıyla süslediler...
/ K ö p r ü d e _ g ö r d ü ğ ü n ü z _ d a n s ç ı _ a y ı _ a r t ı k _ y o k! ../
O ve kardeşleri, birkaç çocuğun yaşlılıklarına taşıyacağı anılarında ve meraklı turistlerin çektikleri fotoğrafların sararan kâğıtlarında kaldılar.
Balina Aydın’a temel hak ve özgürlük tanınması için Gerze sahillerine gemiler çıkaran, yunuslar kıskanmasın diye “Yunus haftaları” düzenleyen “çağdaş” insanlar sevgi selinde boğdukları Balina Aydın’ın akrabalarını (bedavaya) zıpkınladılar, kurşunladılar.
Aydın’ın aynı suları paylaştığı büyük-küçük tüm komşularının (diğer balıkların/ su canlılarının) yuvalarını cehenneme çevirdiler, (trollerle, dinamitlerle, gırgırlarla ve suya elektrik vermek suretiyle) köklerini kuruttular, yaşama alanlarını savaş alanlarına çevirdiler. { Çağdaş İnsanlar...}
/..ve “uygar” insanlar yaşamın içinden bir şeylerin kayıp gittiğini gördüler.../
“Çözümde rol almayanlar, problemin bir parçası olurlar..” şiarı ile çağdaş dünyanın uygarlık dışı görüntülerine müdahale ettiler.
Bu; sizin işaret ettiğiniz gibi, bir davranış bozukluğu değildir.
Bu, sistemin kendi bozukluğudur.
Ekonomik, sosyal, yapısal gelişmeler kadar, devlet “beyinsel” olarak da gelişmelidir.
Aksi halde “gelişmiş, demokrasisi kurumsallaşmış bir ülke” olmaktan çok uzak olunur.
Ama; maalesef bu ülke (Tekirdağ, Kırklareli gibi bir iki vilayeti saymazsak) coğrafik yapısına çok uygun bir biçimde davranıyor.
Adeta bir Asya ülkesi gibi davranıyor.
Avrupalıların da söylediği gibi “Türkiye bir Avrupa ülkesi değil, Asya ülkesidir” yaklaşımını doğru çıkarıyor.
Bütün bunlar şövenist bir altyapının, insanmerkezci tutumu sebebiyle oluyor.
Sistem düzelmeksizin bozuluyor ve güçsüzü/ zayıfı öğütüp duruyor.
Devlet hukuk sistemi ve yasalarla çalıştırılır.
(Hoş, bir arşist değilim ve hiçbir yasaya da sempatiyle bakmıyorum ama mevcut durum üzerinden tahlil yapma gibi bir zorunluluğum da var şu anda... Yoksa/ aksi halde yazılarımı okuyanlar “bunun götü açıkta kalmış” diyebilirler benim için...)
Bu anlamda duygusal davranma şansınız yok. (Bir savaşta bile...)
Demokratik hukuk kuralları bunu emrediyor; ve ben olması gereken bir şeyden söz ediyorum.
1-) Kurban bayramlarında, hayvanların canı üzerine pazarlık edilirken ve pazarlık boyunca toka yaparak/ sıkı sıkıya kavradıkları ellerini bir aşağı-bir yukarı, karşısındaki adamın kolunu omuzundan çıkarırcasına bütün güçleriyle sallayan insanların ruhsuz/ ifadesiz yüzleri = geçtiğimiz yıllarda ortaya çıkan, Samsun’daki “amele çocuk pazarı”ndaki iyimser bir tevekkül ile alıcılarını bekleyen oğlan çocuklarının insanın içini acıtan manzaraları;
2-) Otoyollarda 50–100 metrede bir arabalarla, kamyonlarla ezilerek öldürülen hayvanların adeta et yığını/ kıyma haline gelen vücutları = her gün ortalama otuz insanın trafik kazalarında telef olmaları, yaralanmaları, sakat kalmaları;
3-) Hastalanan, yaralanan veya uyuz olup tüyleri dökülen sağlığını kaybetmiş sokak hayvanlarını insanların taşlayarak, kovarak uzaklaştırmaları ve onlara yardım etmeyerek adeta ölüme terk etmeleri = kamu hastanelerinde kapı önlerinde sürünen, sedye üstlerinde gelmeyen doktoru beklerken geberip giden insanlar ve onların arkasından acı içinde ağlaşanların ağıtları;
4-) Miyavlayan kedileri, havlayan köpekleri (kediler miyavlayarak, köpekler havlayarak konuşurlar) “rahatsız oluyoruz” gerekçesi ile şikâyet eden, belediyelere jurnalleyen insanlar ve onların başvurularını değerlendirerek sahipsizleri itlaf eden, sahiplileri yaşadıkları evlerden sokaklara atan yaptırım mekanizmaları = düşünce ve konuşma (düşünceyi ifade etme) özgürlükleri ihlal edilen, konuştukları/ yazdıkları nedeniyle cezalandırılan, zındanlara atılan, yakılan şairleri, ozanları, yazarları ve aydınları;
5-) Yaşama hakkının bütünlüğüne duyarlılık göstererek, evlerindeki yiyecekleri paylaştıkları sokak hayvanlarını günün birinde yerlerinde göremeyen insanların gittikçe büyüyen umutsuzlukları = ve bu ülkede gözaltında kaybolan insanların ardından nafile bir bekleyişi sürdüren anaları, kadınları;
6-) Belediyelerin kâh zehirleyerek, kâh kurşunlayarak öldürdüğü, sebepsiz yere katlettiği zavallı/ gariban sokak hayvanları = bu ülkede sürgit yaşanan yargısız infazları;
/ s i z e _ b i r _ ş e y _ a n l a t m ı y o r _ m u? ../
Bütün bunlar bir şeyler anlatmıyor mu, bir şeyler ifade etmiyor mu?
Bu bir zihniyet meselesidir...
Sokaktaki hayvana nasıl davranıyorsa devlet mekanizmasını çalıştıran egemen güç; vatandaşına da aynen öyle davranıyor...
Bu bir zihniyet meselesidir...
Bunun insanı, hayvanı yok...
Bizi idare edenler aramızda bir fark görmüyorlar; gasteci abi; siz bunun farkında değil misiniz?
Bu bir zihniyet meselesidir...
Ve hayvan öldürme ile insan öldürme arasında yalnızca bir adımlık mesafe vardır...
Bugün rahatlıkla hayvan öldürebilen, yarın gözünü kırpmadan insan da öldürebilir...
İki kere iki dört! ..
/ B u _ b i r _ z i h n i y e t _ m e s e l e s i d i r! ../
Hayır meleği ile şer meleğini aynı kaslar içinde değerlendiren bir yapı ve bu yapı içinde yer alan çağdaş insanlar kendilerinin diğer canlılardan daha üstün olduklarını sanıyorlar ve böyle düşünüyorlar...
“ Peki, bu yetkiyi nereden alıyorlar? ..”
İnsanların dışındaki tüm hayvanların ve onları barındıran doğanın bu kadar ikincil bir konu olarak değerlendirilmesi, hızla yok edilmesi, katledilmesi ne kadar doğru olabilir? ..
Ve bütün bu olumsuzluklara “dur” denmesi için (sembolik girişimler de olsa) refleks gösteren uygar insanların eleştirildiği bir dünyada (bir anlamda değersizlikler dünyası haline getirilen gezegende) sizin/ sizler gibilerin ya da savunduğunuz o çağdaş insanların yaşama şansı ne kadar olabilir? ..
Asıl problemler; bu sevgisizlik ortamını ve onu yaratan şiddet atmosferini sorgulamamanız.
Başınızı İkitelli’de yaşadığınız o sırça köşklerden çıkarıp, yaşamın asıl ritminin attığı sokaklara uzatmamanız.
Kendi yaşamınızın dışında, değişik kalıp ve biçimlerde başka yaşamların da olduğunun farkına varmamanız.
Ve asıl önemlisi; şekillerin, görüntülerin değil meselenin özünü yakalamak, yoğunluğunu kavramak olduğu doğrusunda/ doğrultusunda değerlendirmeler ve tespitler yapmamanızdan kaynaklanıyor! ..
/ M e k a n i z m a _ t e r s _ i ş l i y o r _ y a n i! ../
Yani bu bir sistem sorunudur...
Yani bu bir zihniyet sorunudur...
“ Daha ne diyeyim? ..”
..hiçbir şey dememeli...
Lütfen merceklerinizi, şöyle; projektörlerinizi buralara tutun biraz.
“Gözucuyla (1) ” bakmayınca, sistemi ve onu çalıştıran zihniyetin özündeki sakatlığı göreceksiniz o zaman! ..
Yaşamı göreceksiniz...
Ve o yaşamı ilmek ilmek ören ölümü...
Ve orada dansçı ayıların hüzünlü boncuklar ile bakan içi doldurulmuş postlarını göreceksiniz.
Balina Aydın’ın zıpkınlanmış vücudunu göreceksiniz.
Ve müstehzi, mürai, sinekkaydı tıraşlı suratlarıyla onların katili “çağdaş” insanları göreceksiniz o zaman...
Hayat adil değildir...
Evet...
Hayatın adil olup olmaması, sizlerin onu nasıl algıladığınıza bağlıdır.
“Provokatif” olarak değerlendirdiğim yazınız ile adeta sıkı bir psikolojik atak başlatıyor ve bizler gibi “uygar”ca düşünen insanlar ile bizler gibi olmayan/ kibirlerinden dübürleri gözükmeyen “çağdaş” insanlar grubu arasına sıkı bir düşmanlık tohumu ekiyorsunuz.
Böylesine fiktif, böylesine varsayımsal yaklaşımlar ile ve bilerek/ kasıtlı olarak yaptığınız değerlendirme yanlışları ile (zaten bir çoğu cahil-cühela olan) vatandaşların/ okuyucuların duygularını gıdıklayıp böylece onları sömürüyorsunuz.
Ve bütün bunları (ratinginizin yükselmesinin yanısıra) altında kendi imzanızın olmasını istediğiniz bir yapay gündemi oluşturmak için yapıyorsunuz.
{Ama; gasteci abi, böyle yapmakla hayvanlara zarar veriyorsunuz... Yani, sözüm meclisten dışarı ama abi; bence bokunuzla oynuyorsunuz...}
İnsanların, diğer hayvanlar ve doğa içindeki tüm dinamiklerle etkileşim içinde olduğunu ve bunun bir fantezi değil, yaşamın gerekliliği olduğunu ispatlayan bilimsel verilere göre düşünen, yapılanan ve bu anlamda canlı ayırımı yapmadan “sakatlıkların” üzerine gitmeye çalışan farkındalık bilincini yakalamış, uygar, iyi niyetli ve samimi insanları eleştirmeniz ne kadar doğrudur? ..
Bu konuda anlattıklarınız ve yazdıklarınız, ben ve benim gibi düşünen insanların nezdinde bir “çağdaş masal”dır sadece...
Maalesef ki, dinleyicisi de olan boktan bir masaldır...
Beyninizin ne kadar itici geliştiğinin farkında mısınız? ..
Ne kadar vahşi bir yörüngede olduğunuzun ve ne kadar vahşi bir (düşünsel) yapıya sahip olduğunuzun farkında mısınız? ..
/ E l b e t t e _ f a r k ı n d a s ı n ı z? ../
Bu nedenle, size G.B. Shaw’nun “İnsanları tanıdıkça hayvanları çok seviyorum.” sözünü hatırlatmayacağım.
Sadece insanları tanımaya çalışmanızı öneriyorum size.
Onları tanımaya çalışın...
Ama “Gözucuyla” değil; gözünüzü dört açarak.
O zaman göreceksiniz ki; köprü üzerinde gördüğünüz dans etmeye zorlanan dansçı ayının karşılığı, zorla dilendirilen çocuklardır, köprüaltı çocuklarıdır, bankamatik çocuklarıdır...
Her zaman yaptığım şeyi bu yazıda da yapıyorum ve son sözü adamıma; G.B. Shaw’ya bırakıyorum...
“ Her halk layık olduğunca ve layık olduğu politikacılarla yönetilir...”
Not: (1) “Gözucuyla” Rauf Tamer’in Sabah Gazetesinde yazı yazdığı köşesinin adıdır.
.........................................................................................................................................
Gürkal Gençay
01.Mayıs.1998
Deniz Köşkleri / İstanbul
(“Yarınları Tüketmek Dünden” isimli kitaptan / Örtülü Yayınları–1999)
*******************************************************************************
http://www.ozgurkocaeli.com.tr/article.php? id=10266&archive_list=1&t=Yar%C4%B1nlar%C4%B1_t%C3%BCketmek...
http://taflandergisi.blogspot.com/2008_06_01_archive.html
(Sayfa: 94 / 99)
Gürkal GençayKayıt Tarihi : 25.3.2010 10:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
HAYVAN HAKLARI EVRENSEL BİLDİRGESİ Prof.Dr. İsmet Sungurbey - Madde 1 Bütün hayvanlar yaşam önünde eşit doğar ve aynı varolma hakkına sahiptir. Madde 2 1. Bütün hayvanlar saygı görme hakkına sahiptir. 2. Bir tür hayvan olan insan, öbür hayvanları yok edemez, bu hakkı çiğneyerek onları sömüremez; bilgilerini hayvanların hizmetine sunmakla ödevlidir. 3. Bütün hayvanların insanlarca gözetilme, bakılma ve korunma hakkı vardır. Madde 3 1. Hiç bir hayvana kötü davranılamaz, acımasız ve zalimce işkence yapılanmaz. 2. Bir hayvanın öldürülmesi zorunlu olursa, bu, bir anda, acı çektirmeden ve korkutmadan yapılmalıdır. Madde 4 1. Yabani türden olan bütün hayvanlar, kendi özel ve doğal çevrelerinde, karada, havada ve suda yaşama ve üreme haklarına sahiptir. 2. Eğitim amacıyla olsa bile, özgürlükten yoksun kılmanın her çeşidi, bu hakka aykırıdır. Madde 5 1. Geleneksel olarak insanların çevresinde yaşayan türden olan bütün hayvanlar, uyumlu bir biçimde ve türüne vergi yaşam koşulları ve özgürlük içinde yaşama ve üreme haklarına sahiptir. 2. İnsanların kendi çıkarları için bu uyumda ya da bu koşullarda yapacakları her türlü değişiklik, bu haklara aykırıdır. Madde 6 1. İnsanların yanlarına aldıkları bütün hayvanlar, doğal ömür uzunluklarına uygun sürece yaşama hakkına sahiptir. 2. Bir hayvanı terk etmek, acımasız ve aşağılık bir davranıştır. Madde 7 Bütün çalışan hayvanlar, iş süresinin ve yoğunluğunun sınırlandırılması, onarıcı ve güçlerini arttırıcı bir beslenme ve dinlenme haklarına sahiptirler. Madde 8 1. Hayvanlara fizik ya da psikolojik bir acı çektiren deneyler yapmak, hayvan haklarına aykırıdır; tıbbi, bilimsel, ticarî ve başkaca biçimlerdeki her türlü deneyler için de bu durum böyledir. 2. Bunun yerine başka bir şey koyma tekniklerinden yararlanılmalı ve bu teknikler geliştirilmelidir. Madde 9 Hayvan, beslenmek için yetiştirilmişse, bakılmalı, barındırılmalı, taşınmalı, ölümü de korkutmadan ve acı çektirilmeden olmalıdır. Madde 10 1. Hayvanlardan insanların eğlencesi olsun diye yararlanılamaz. 2. Hayvanların seyrettirilmesi ve hayvanlardan yararlanılan gösteriler, hayvan onuruna aykırıdır. Madde 11 Zorunluluk olmaksızın bir hayvanın öldürülmesi demek olan her davranış, bir 'biocide', yani yaşama karşı suçtur. Madde 12 1. Çok sayıda yabanî hayvanın öldürülmesi demek olan her davranış, bir 'génocide' (soykırım) , yani türe karşı suçtur. 2. Doğal çevrenin kirletilmesi ve yıkılıp yokedilmesinin sonu, génocide'e (soykırıma) varır. Madde 13 1. Hayvanın ölüsüne saygı göstermek gerekir. 2. Hayvanların öldürüldüğü şiddet sahneleri sinema ve televizyonda yasaklanmalıdır; meğer ki bunlar, hayvan haklarına saldırıyı göstermek amacını gütsünler. Madde 14 1. Hayvanları koruma ve savunma kuruluşları, hükûmet düzeyinde temsil olunmalıdır. 2. Hayvan hakları da insan hakları gibi yasayla korunmalıdır. * * * Prof.Dr. İsmet Sungurbey Hayvan Hakları, sayfa 175, İstanbul 1993, İstanbul Üniversitesi yayını. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * KEDİLERİ BEN KATTIM ZİYAFETE Yıl 1962 62 yılında 2 avcı uçağını sofraya koysak çevirsek ete ekmeğe şaraba salataya 40 milyon adam doyasıya yer içer 40 milyon kediye de artar ekmekten etten kediler salata yemez, şarap içmez kedileri ben kattım ziyafete NAZIM HİKMET /
