On dokuz Şubat iki bin on dokuz;
Damarlarımda akıyor gençlik kanım
Umut yolunun başındayım
Bugün, on dokuz yaşındayım...
Yıllar önce bu tarihte;
Yağmurlu bir cumartesi gecesinde
Ve ilk ağlayışımla birlikte,
Başlamışım
günlüğümün ilk sayfasını doldurmaya...
Şimdi sayfalarında;
Onlarca hayal,
yüzlerce isim,
binlerce hatıra...
Gün oldu yalnız kalmayı tercih ettim
gürültülü şehrin kalabalık zamanlarında,
Yıllar boyunca okula gittim
doğmamış güneşin karanlık sabahlarında...
Kendi ağırlığımın yarısıydı sırt çantam
Ve ilkokulda öğrendim sevgili kelimesinin
Tebeşire çalan kokusunu
Zaman ne kadar da çabuk geçivermiş
Süzdüm, en ince eleklerde tortusunu...
Hep sabahçı oldum ben,
Bu yüzden;
Öğlen geldiğimde uyur, dinlenmeyi severdim.
Zamanla bu alışkanlığa dönüştü
Uykucu kimliğimle tanınır hale geldim...
Bir filmin fragmanı gibiydi geçen yıllar:
Hobiler, şiirler, müzikler ve dostluklar,
Lise dönüşü yastık olan otobüs camları,
İşte böyle geçip gitti hayatımın fragmanı...
''Sevdim sevebildiğim bütün insanları
Yazdım yazabildiğim bütün şiirleri
Gördüm görebildiğim bütün rüyaları
Ve yaşadım, yaşayabildiğim kadar hayatı...''
-E.A.K
Alper Kaya 2Kayıt Tarihi : 19.2.2019 00:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
