19. Sone
Ey obur zaman, körelt aslanın pençelerini,
Ve bırak tıkınsın dünya kendi şirin evlatlarını;
Azgın kaplan çenelerinden çek o heveskâr dişi,
Ve yak kendi kanında uzun ömürlü Anka’yı;
Geçip giderken oluştur neşeli ve üzgün mevsimleri,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta