19. Sone
Ey obur zaman, körelt aslanın pençelerini,
Ve bırak tıkınsın dünya kendi şirin evlatlarını;
Azgın kaplan çenelerinden çek o heveskâr dişi,
Ve yak kendi kanında uzun ömürlü Anka’yı;
Geçip giderken oluştur neşeli ve üzgün mevsimleri,
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta