19. Sone
Ey obur zaman, körelt aslanın pençelerini,
Ve bırak tıkınsın dünya kendi şirin evlatlarını;
Azgın kaplan çenelerinden çek o heveskâr dişi,
Ve yak kendi kanında uzun ömürlü Anka’yı;
Geçip giderken oluştur neşeli ve üzgün mevsimleri,
Ve ey tez ayaklı zaman, yap canının istediği gibi
Bu engin dünyayı ve onun solan şirinliklerini;
Fakat men ederim sana şu iğrenç suçu işlemeyi:
Ah, saatlerinle yontma sevgilimin o güzel alnını,
O kadim kaleminle çizme oraya herhangi bir çizgiyi!
İnsanda sürsün diye güzelliğin tarzı
Bırak ki lekelenmesin sevgilim, sen izlerken rotanı.
Gene de istediğin çirkefliği yap, ey köhne zaman! Ne halt yersen ye
Genç olarak yaşamayı sürdürecek sevgilim şiirimde.
William Shakespeare (1564-1616, İngiltere)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
https://ecnebiedebiyat.wordpress.com/
Kayıt Tarihi : 16.2.2019 13:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonnet 19 by William Shakespeare Devouring Time, blunt thou the lion's paws, And make the earth devour her own sweet brood; Pluck the keen teeth from the fierce tiger's jaws, And burn the long-liv'd Phoenix in her blood; Make glad and sorry seasons as thou fleets, And do whate'er thou wilt, swift-footed Time, To the wide world and all her fading sweets; But I forbid thee one more heinous crime: O, carve not with the hours my love's fair brow, Nor draw no lines there with thine antique pen! Him in thy course untainted do allow For beauty's pattern to succeeding men. Yet do thy worst, old Time! Despite thy wrong My love shall in my verse ever live young.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!