19 Karanlıkrahmin Kiracısı Barbayani

1/:
Aşkı ve anıları,
Sırlı bir Babil iksiri misali içen,
1x2’lik bir kararahimdeydim zamanın bir yerinde.
Ellerinde ateş tokmakları taşıyan savaşçılar,
Ve kaçkınlar,
Ve aşıklar...
Bilmediğim bir ilahi üfürüyorlardı atmosfere:
“Huptu mordef huleto,
Buyşo nersa kuleetto,
Müşfe dıtre zıleto,
Nutki ols nurkito...”
***
Kara bir krallığın hududundaydım.
Karanlıkların efendisi zaferleri büküp büküp,
Gelecek nesil armağanlarına ambalaj yapıyordu.
Zamanın rahminin derunu her dem olduğunca demliydi.
İçiyordum bir pıtrak gibi döşümü çizen,
Hatıralarımın posası çıkmış kalıntılarını.
Yazmaya durmuştum kendi şiirimin aşkını ve yaşamını.
2/:
“Barbayani! ” diye bağırıyordu karanlığı aralayarak,
Bıyığı yağlı ve dağlı bir anı.
Kanı sızıyordu ağzından ve 45inci enleminden.
Belli ki bir cinayete kurban gitmişti:
“Barba! Kırtu nero Menzero tişti...”
Yetişti Barba.
Bir dikişte içti takvimi dağlı.
***
Barbayani tabiidir ki kiracısı karanlıkrahmin.
Dibine kadar eski bir meyhanecidir kendisi,
Ya limanı Pire’de,
Ya da şu bizim Kumkapı’da...
Göbeği üzüm fıçısı dağı gibi bir adam yani.
Burnu Sarayburnu yarımadası gibi yarım.
Ama ona sorsan kendini Olimpos’ta Zeus sanır.
Aldanır...
3/:
Ben de bir meyhanesever Yozgatlıydım,
Başı bozlaklar kadar esrik bir Ahmet’tim,
Üç kemik, beş sinir ve bir parça ettim...
Ya da ben öyle sanıyordum.
Aldanıyordum...