19.06.24 Şiiri - Canberk Seven

Yaşanacak yılların varken, kim öldürdü yaşarken seni?
Eğlenecek yaşlarındayken, kim aldı hevesini?
Mutlu olman gerekirken, kim bu kadar üzdü seni?
Söylesene çocuk, kim bitirdi gençliğini?

"Bir anda kaybettim herşeyimi.
Yüreğimdeki sevgimi,
Işıl ışıl parlayan gözlerimi,
İçimdeki yaşama sevincimi.

Bir kız çıkageldi,
Bir melek gibiydi sanki.
Değdirdiğinde gözlerime, gözlerini;
Sarhoş ederdi beni.

Dokunaklı bir şiir gibiydi, gözleri.
Her baktığımda farklı bir dizeydi.
Derinliğinde kaybederdim kendimi.
Hep heyecanlanırdım, izlerken gözlerini.

Unutturdu bana her şeyi,
Aileden çökükken iyileştirdi beni.
Artık görmüyordu gözlerim, ondan başka kimseyi.
Benim gözlerim parlarken, sönmeye başladı onun gözleri.

Meğer kalbinde varmış başka birisi.
Soğumuştu artık elleri.
Bir yaz günü ne kadar sıcak olursa olsun, çok soğuktu sözleri.
Yakmıştı yüreğimi, hiç bir Haziran'ın yakamadığı gibi.
Artık bırakıp gitmişti beni.
Ne bir kelam, ne de bir veda, söylemeden sebebini.
Küstüm hayata kimseye söylemeden nedenini."

Daha ne bilmek istersin benimle ilgili?
Her gün çektiğim çileyi mi?
Aklımdan çıkaramadığım düşünceleri mi?
Ya da umutsuzca bekleyişimin nedenini mi?