1860 Adası'ndan
I
Bir gün kadın durularken çamaşırları iskelede
körfezin soğuğu yükseldi kolları arasından
ve hayatının içine.
Donup gözlük oldu gözyaşları.
Kendi kendisini kaldırdı ada çimende
ve dalgalandı ringa bayrakları derinde.
II
Ve yetişti adama suçiçeğinin sürüsü
yerleştiler adamın yüzüne.
Uzanmış adam ve bakıp duruyor tavana.
Sessizliğe nasıl da gidildi akıntıda kürek çekerek.
Şimdinin sonsuz akışkan lekesi
şimdinin sonsuz kanayan noktası.
[HÜZÜN GONDOLU’ndan (1996)]
Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 5.12.2019 23:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
FRÅN ÖN 1860 I En dag när hon sköljde tvätt från bryggan steg fjärdens köld upp genom armarna och i livet. Tårarna frös till glasögon. Ön lyfte sig själv i gräset och strömmingsfanan vajade i djupet. II Och koppornas svärm hann upp honom slog ner på hans ansikte. Han ligger och stirrar i taket. Hur det roddes uppför tystnaden. Nuets evigt rinnande fläck nuets evigt blödande punkt.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!