182- Hocam Şiiri - Selahaddin Aktay

182- HOCAM

Göcen, göçmeyen,
Dünyadaki bütün şairler, hoca,
Hepsine hürmet, saygı,
Doğada ki, tüm varlıklar,
Canlı, cansız, mahlukatlar,
Görünen, görünmeyen, hocalara,
En büyük, unutulmaz hoca,
Gül,
İşte o, sarı kırmızı gül,
Buğu buğu tüter, o Gül,

İnanılmaz bir şey,
Onda, öğrendi şiir yazmayı,
Ahh, şiir gibi,
Öğrenmez mi, hiç insan?
Yazdırır adama, valla,
Yazılanları biriktirmeyi, onda,
Yazar, okur, korkar atardı hep,
Cesaret buldu, onda,
Hem de delisinden,

Zırvalamaya, onda başladı,
Arkası geldi,
Su gibi aktı, zırvalar,
Tam adını, koyamadı,
Şiir dedi gitti,
Anasını satayım, Salladı gitti boşluğa, hoşluğa, Merak ediyor doğrusu.
Nereye kadar, gidecek bakalım.

Gidiş, o gidiş,
Önünü kesene, aşk olsun,
Önüne geçilmez, yaşam şekliydi,
Durdurulamaz, gidiyor kendiliğinden,
Ne yapsan nafile, boşuna,
Akıyor şırıl, şırıl şelale,

Bakışlar, gözler, dudaklar,
En güzeli ruhu, çok hoş kadın be,
Hem de hoca, bilmiyor kendisi,
Anlatılması, anlamak zor biraz,
Asırlar öncesinden gizemli,
Üstelik bir de, şiir kokulu,
Gizler kendini, sır gibi,

Daha, nice şeyler akıyor, klavyeden,
Yazamıyor, yazacak kararlı,
Saklıyorsun, saklanıyorsun,
Çıkıyor karşına, başın bela,
Karasından,
Püsküllüsünden sarısından, Salkım saçak,
Kaçmak ister, nereye kaçak?

Önüne geçmek zor,
Deli mi, ne?
Yaz ha, yaz, nereye kadar?
Anlamıyor ki seni,
Olsun, yine çok güzel,
Yazmak onu, karasından, Hele sarısından sevdayı, Kaçmak ister nereye kaçak?
Saçlar,
Küflü saman sarısı ve saçak,

Geçeler, yıldızlar, ay,
Deniz, toprak, insanlar,
Yıldızlar, susmuşlar,
Bunca yıl, Konuşmaya başladılar, Anlamadı ne oldu, onalara?
Çocuğu öğretir gibi, öğrettiler,
Anlatıyor her varlık dilince, çok şeyler,
Sen sadece yazıyorsun, o kadar,
Çıkmıyor aklından
Saçlar salkım saçak,
Küflü saman sarısı,

Diyor ki, dedi,
Görmediğin ne çok şey varmış, be,
Körmüşsün, sağırmışsın diyor,
Bunca yıl,
Kendi, kendine,
Saçlar, salkım saçak,
Üstüne,
Efsunlu, küflü saman sarısı,
San ki mahkum, ister kaçmak,
Fakat, nereye kaçak,

Aslında vardı onda, onlar, Demek, görevini yapmıyorlarmış,
Kim uyardı onları?
Aniden gönül, penceresini,
Kim açtı, kim?
Vurdu, çarptı odun kayı,
İşte O, ruhu güzel kadın,
Çalışmaya başladı,
Şiir kadın,
Yazık,
Bilmiyor bile, hoca olduğunu,
Saçlar, salkım saçak,
Üstelik efsunlu, küflü saman sarısı,
Ne yapak, ne edek, nereye kaçak?

Dostun Gerçek