Artık düşünmek bile yasak seni..
Kimi düşündüğünü bilmek gibi yakıyor beni düşünmediğini bilmek..
Eski günleri hatırladığımda ağlayacağımı bilsem söylerdim belki seni sevdiğimi.Yanında otururken,bakabilirken kaçamak gözlerine,anlayabilseydim eşsizliğini anların; belki işt kahrolası..
Artık tutkularıma başlık yapıyorum ismini..Değiştiriyorum senin de adını.Aşkım diye çağırıyorum..Duymaman rastlantı..
Bilmeni ister miydim? İsterdim ki okuyorsun..Zamandan çağırırken sevdayı yutkunmuyorum sevdayı bilesin..Bilesin ki resmin yok hala elimde..Resminsiz..evet..yok! ! elim de..ben de..
O zaman ki halinle hatırlıyorum seni..Toplanmış saçlarınla..Açsana saçlarını derdim..Dinlemezdin..Aşk uzun saçlıdır derdim..Ben de duymadım! !
O zaman ki halin işte:biraz kırılgan,güleç biraz..!
Şimdi nasılsın bilmem.Belki açtın saçlarını..
Belki takmıyorsun artık gözlüklerini..O kadar gülmüyorsun belki...
Ama ne değişirse değişsin aynıdır gözlerin..Aynı ela aynı sevdaya çağırış..
Aynı işte bulut yağdıktan sonra ne kadar değişmezse..
Kayıt Tarihi : 11.3.2007 23:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bekliyorum.. Her telefon umut.. Her zarf birazcık aşk.. Sana benzeyen yıldız.. Görünmüyor artık.. Yoksa gülmüyor mu gözlerin.. Yoksa..Yok musun? ? Olur mu hiç..? Yani olmalısın.. Yoksa ben kime yazarım? Kimin adresine gider aşk? Kime ağlar dizelerim? Kime döner dünya? Ben o zaman.. Kime yaşarım?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!