Değerli öğretmen arkadaşlarım,
Sayın veliler,
Sevgili öğrenciler…
Uğrunda kan dökülmeyen toprak, vatan değildir.
Türk milleti, yüzyıllar boyunca hiçbir zaman, hiçbir şeyden korkmadan hürriyeti uğruna, namusu, şerefi uğruna, vatan dedikleri topraklar uğruna; hak için, Allah için, şehadet mertebesine ermek için, kılıca bedenini kalkan, kurşuna sinesini engel, gülleye göğsünü siper ederek canını vermekten, kanını dökmekten korkmamıştır.
Nice acılar görmüş, nice canlar toprakla kucaklaşmış, nice ruhlar şehitlik mertebesine erişmiştir. Acının, zulmün, zorluğun, cefanın, feryadın – figanın olduğu yerde mutluluğun, rahatın, huzurun, yaşamanın tadına varmak zordur.
Bütün bunlar, bir toprak parçasını vatan yapmanın bedeli, milletçe hür ve mutlu olmanın bedelidir.
Sevgili gençler!
Şimdi sizlere, geçmişten günümüze gelen, bugünden sonsuza kadar değerinden hiçbir şey kaybetmeden devam edecek olan birkaç vecizeyi hatırlatmak istiyorum.
Geçmiş zamanın derinliklerinden BİLGE KAĞAN şöyle sesleniyor:
“TÜRK MİLLETİ!
SENİ YOK ETMEK İÇİN VAR GÜÇLERİ İLE ÇABA HARCAYAN DÜŞMANLARINA ALDANIP YANILMAYASIN! ..”
Bilge Kağan’dan yaklaşık iki yüz elli yıl sonra Anadolu’nun kapılarını Türklere açan ALPASLAN:
“SİZE ÖYLE BİR VATAN ALDIM Kİ, EBEDİYEN SİZİN OLACAKTIR! ” diye haykırıyor.
Alpaslan’dan dört yüz yıl sonra bir başka Türk büyüğü FATİH, sonsuz güven duygusuyla bakın ne diyor:
“ÜSTÜMÜZE KILIÇ ÇEKİLMEDİKÇE, ÜLKEMİZE GİRİLMEDİKÇE, TEBA'MA CEFA EDİLMEDİKÇE BİZDEN KİMSEYE ZARAR GELMEZ…”
Düne kadar Osmanlı’dan medet uman, aman dileyen, adalet isteyen Batı, gerçek yüzünü Çanakkale’de göstermiştir. Avustralya’dan Kanada’ya kadar, Hintlisi, yamyamı, canavarlaşan, canileşen, zalimleşen çehreleri, dilleri, derileri farklı kan içiciler, Türk milletini tarihin karanlıklarına gömmek için, vahşi duygularını tatmin etmek için Çanakkale’de birleşmişler, ölüm kusmuşlar.
“Ölüm indirmede gökler, ölüm püskürmede yer
O ne müthiş tipidir, savrulur enkaz-ı beşer
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak
Boşanır sırtlara, vadilere sağnak sağnak”
Bu korkunç tablo, medeniyet maskesini yüzüne geçirmiş 20. yüzyıl medeni (!) Avrupalının vahşetinin ve vahşiliğinin tablosudur. Onlara zevk veren tablo(!)
Unutmuş olmalılar ki, bir ayağı kopan Mehmetçik diğer ayağıyla, bir kolu kopan diğer koluyla, vücudu parçalanan kafasıyla son nefesine kadar inançla, imanla vatanını koruyacak, Çanakkale’yi zalime vermeyecek, “ÇANAKKALE GEÇİLMEZ! ” dedirtecektir.
19 Şubat 1915’te başlayan, 1916 yılının ocak ayı başlarında sona eren bu faciada, yüz binlerle ifade edilen yetişkin Türk genci, Türk civanı şehit ve gazi olmuştur.
Bir bu kadar, hatta daha fazla düşman kaybı.
Sonuç mu?
20. yüz yıl medeni Avrupa’sının insanlık ayıbı…
Son olarak Atatürk’ten bir sözle konuşmamı bitirmek istiyorum.
“BU MEMLEKET TARİHTE TÜRK'TÜ, HALDE TÜRK'TÜR VE EBEDİYEN TÜRK OLACAKTIR.”
Tarih bize gösterdi ki;
“TÜRK’ÜN TÜRK’TEN BAŞKA DOSTU YOKTUR.”
Şehitlerimize Allah’tan rahmet diliyor, ruhlarının şad olması niyazıyla hepinize sevgiler, saygılar sunuyorum.
Hikmet Çiftçi 2Kayıt Tarihi : 18.3.2014 13:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çanakkale Şehitleri Anma Konuşmasını,
Baştan sona gözlerim nemlenerek okumadım desem yalan olur duygu yüklü dizeleri!...
Ruhları Şad olsun Bütün şehitlerimize Allah Rahmet eylesin...
Bu güzel ve etkili konuşmanı okudum tebrikler. Oldukca güzel ve manidar dı.
Bir yıldan beridir hastalıklarla uğraşmaktan Antolojiye uğramaya fırsat bulamadım. Bugün nasiboldu uğradım ve Zaman Yolcusu adlı şiirime yaptığınız yorumu okudum. Haklı eeleştirileriniz için çok çok teşekkürlerimi arzediyorum.
Elbette işareet buyurduğunuz hatalar mazeret kabul etmez ama yine de ben siz kardeşimin samimi duygularına güvenle mazeret beyanında bulunacağım.
Bir öğretmen emeklisi oalarak, bir araştırmacı yazar ve şair olarak bu hatalar yenilir yutulur cinsten değil.
Bu şiiri Antoloji sayfasına yazarken gözlerim pek görmüyordu. Şiirlerimi böyle yazıp sonra da torunuma düzettiriyordum. Bunu torunum düzeltmeyi unutmuş ve benim yarım kör gözle yazdığım şekilde kalmış. Çok özür diler ve siz kardeşime tekrar tekrar teşekkürlerimi aezedserim.
Selam, sevgi ve saygılarımla.
Benim babam, savaştan yıllar sonra 1942 de askere gittiği halde dört yıl askerlik yapmış, Çanakkale-Gelibolu'da. O kadar zor şartlarda, siperlerde yaşamışlar,yıllarca nöbet tutmuşlar düşman belki tekrar gelir diye, çoğu bitlenmiş, uyuz olmuşlar, ilaç yok, askerlerin vücuduna fırçayla kireç sürerlermiş 'Yandım anam' diyen kendini denize atarmış,acısını dindirmek için.Hayatı boyunca bulguru ağzına almadı, askerdeyken bulgur pilavı çatır çatır taşlı olurmuş, Biz çocukken anlata anlata bitiremezdi askerlik hatıralarını, dört yıl bu ,dile kolay.Anneciğim de dört yıl asker beklemiş, niye erkenden evlendirildilerse?Eski insanlar neler çekmişler, şimdiki gençler bunları bilmiyor, Allah'da yaşatmasın böyle günleri, hiç birimize.
Vatan, bayrak uğruna canlarını veren tüm şehitlerimizi saygıyla selamlıyorum, ruhları şad,mekanları cennet olsun.
TEBRİKLER....SEVGİLERİMLE
TÜM YORUMLAR (7)