18 Desitanı Huş Kal’ası5 Şiiri - Ahmet Y ...

Esatullah’tan Arta Kalan Son Nara

V/:
Kavramışız belinden o sarışın Necef’i.
Yemen diye bir diyarda sulara hasret,
Safi kızıl cenge kesmişiz sayın ki Hayber önlerinde.
Mihrali’m delirmiş ve vurmuş kendini,
Fillerin arasında Ebabil izi sürmeye.
Bense,
Terkisindeyim bin yaşında bir atın.
Hayatın en yufka aralığından bakıp pür melal halimize,
Sarışın ve çakır gözlü bir şeytan sırıtmada.
Sırtında sahte altından örme bir taylasan,
Karabasan gibi şimdi bir baştan bir başa Necef,
Hicaz ağıt ağıt gri duman pişirmede öksüz tandırlarında.
***
Bir yalın Bekir...
Bir de yalnız ve yalbırdak ben...
Bildiğimiz bozlaklardan tek dize söylemeden,
Yüreğimizden sıyırmışız yağlı kundaklı mavzerleri.
Ellerimizle çağırdığımız ise eski zaman türküsü.
Mihrali’m dinler ve ağlar siperlerin koynunda.
Necef ağlar “Esatullah”tan arta kalan son narasıyla...
Okur on emri ve Musa’nın lisanıyla tüm Kenan ağlar.
Yani tekmil diyarı Arap ağlar...
Deyin loy loy ağalar...
Huş kalesi yağlı fişenk ağunur,
Dağlar da yankı ağlar…
***
Karşımızda “beni esved suretli” bir sarışın şeytan...
Uzak ve yangın dumanı üstünde tüten bir türkü yalamakta kulaklarımızı:
“Giden gelmiyor acep ne iştir? ”
Bu ölüş son ölüştür uşaklar,
Helal edin hakkınızı...