18 Aj 500 (a.g'ye) Şiiri - Enes Ünbal

Yitik umutlar, dört sandalye yedi papaz,
Yanık dumanlı, kül kokulu kahvehane masası,
Kafamızın üstünde salkım saçak ölü bulutlar,
Çekmeceleri yerde aksak vestiyer,
Kendini arayan avare bir bozukluk,
Gamzeleri yalnızlık tüten ince ruhlu kimsesiz adam !
O benim !
-
Yüz yüz/e bakacağız birbirimize,
Geçmişimiz siyah güllere emanet,
Elimiz kirli gibi, pas gibi iyi değil,
Hiç iyi de olmadı zaten !
--
Düşündün mü üç ay kendini bağışlarken intihara,
Fakat başka zamanda ve başka gezegende
Tut ki çırılçıplak yağmurun yağdığı bir ormanda,
Sen kırmızı dudaklarını aya çivilerken,
Bana rastlasaydın
Farklı mı olurduk?
--
Zor koşullara kurulu kağıt evlerde yaşamak mı,
Yoksa bu denli kadere bağlı bir yok oluş mu bize ağır?
Çevirsen de yüzünü yüzüme,
Bir "joker" e dönüşmeyeceğim...
--
Hep bir deste keder içerisinde karışacağız,
Hep başkalarının koynunda, göğsünde,
Kabuslara uyuyacağız,
Ve ben yine,
sen gelsen de
blöfüne kanacağım
bile bile...

E.Ü. - 04/04/2023 - 01:33