1792'ye Kurban Şiiri - Ömer Dalman

Aaah şu 1792 ahh!

bu ne bir yıl, ne sıradan bir rakam;
beni harcayası bir kadının
bir doğal afetin
bir 'başa bela'nın bendeki kaydı! ..

1792'de de karşılaşmış olsaydım,
2006 veya 2050'de de; hiç fark etmez
yine benim için 'harcayıcı, batırıcı,
yoldan çıkarıcı' olurdun!

aah şu 1792 ahh!
sen nasıl bir insansın! ?
bu kadar mı dokunmadan
ulaşmadan, samimi olmadan
elini tutmadan yanılır ateşinden?

bu kadar mı, arkandan takılıp kalan gözler
yattığında bile seni görür perdelerinde? !
ve hiç unutamaz o 'yakıcı' imajını? !

1792 kere hiçe saysan beni
1792 kere umarsızca baksan gözlerime
1792 kere harcasan beni
veya 1792 kere arkandan baksam sen salınırken
yine de iflah olmayacağım!
yine senin için 'bir bozuk para' olacağım
ve önemsenmememin
o yok edici, ezici ağırlığında
zevkten zevke koşacağım! ..

Aaah şu 1792 ahh!
senden bir simge
bir iz...
hayatımda unutulmaz bir damga bu numara...

Bu köle
1792 kere, yolunda, yerlere atılmış bozuk para! ..

(Temmuz 2006)