178 CAN ALAN CAN VERMEDiKÇE

CAN ALAN CAN VERMEDİKÇE ADALET TECELLİ ETMEZ.
HAK YERİNİ BULMAZ. CİNAYETLERİN ADI ARKASI KESİLMEZ.

İnsan Allah c.c. en güzel bir biçimde yarattığı (tin süresi 4) ve yaratılmışların en şereflisi olarak tanımlanan bir varlıktır. (İsra süresi 70)

İnsan doğuştan bazı haklar ile donatılmıştır.
Bunlar; en başta hayat hakkı, mülkiyet hakkı, eşitlik ve hürriyet hakkı

İslamiyet insan haklarını ve bilhassa yaşama hakkını kutsal olarak ele almış, bu hakları korumak için bir takım kurallar koymuştur.

Haksız yere insan hayatına kast etmek yani adam öldürmek ve kan dökmek hem dinimiz İslam fıkhında dünya ve ahiret cezayı gerektiren KEBİRE (BÜYÜK) günah;

Hem medeni, gayrı medeni bütün dünyada ağır cezayı gerektiren büyük bir suçtur.

BİR İNSANI ÖLDÜRMEK, BÜTÜN İNSANLIĞI ÖLDÜRMEK GİBİDİR.

Yüce Rabbimiz kur'anının on yedinci suresi olan Maide suresinin yetmişinci ayeti kerimesinde şöyle buyurmuştur..

"Kim, bir cana kıymayan veya yeryüzünde bozgunculuk çıkarmayan bir nefsi (insanı) öldürürse, bütün insanları öldürmüş gibi olur. Kim de bir nefsin (insanın) yaşamasına sebep olursa, bütün insanları yaşatmış gibi olur"

Muhabbetten yaratılmış olan şefkat Peygamberi Hz. Muhammed Mustafa Efendimiz s.a.v.

Birbirlerinden insan öldürerek hasım haline gelmiş insanlar arasındaki KAN DAVALARINI BİLE VEDA HUTBESİNDE kaldırıp hukuk dışı, nefsi müdafaa dışında cana kıymaları,

"Ashabım! "
"Dikkat ediniz, Cahiliyeden kalma bütün adetler kaldırılmıştır. Ayağımın altındadır. Cahiliye devrinde güdülen kan davaları da tamamen kaldırılmıştır.

Kaldırdığım ilk kan davası Abdulmuttalib'in torunu Iyas bin Rabia'nın kan davasıdır.”

Diyerek bütün insanlığa barış ve kardeşliğin kan akıtmakla değil, akan kanı durdurmak ve kurutmakla temin edilebileceğini bütün dünyayı adalet, fetanet, şefkat ve muhabbetine hayran bırakmıştır.

Başka bir hadisinde "kıyamet gününde insanlar arasında ilk görülecek dava kan davasıdır." buyurmuştur.(Buhari, rikak 48)

Dolayısı ile şahsi intikam ve kan davası gütme de aynı şekilde yasaklamıştır. Kan davası gütme, cahiliye dönemi adeti olarak görülmüştür.

Bütün dinlerin ve hukuk sistemlerinin, özellikle adı silm, yani selamet, esenlik ve adalet kökünden gelen rahmet dini olan İslamiyetin beş ana hedefinden biriside insan hayatını (canı) korumaktır.

Bu, insanın ve insanlığın sorumlu olduğu en önemli görevlerden birisidir.

DİNİMİZ İSLAM BİR İNSANIN HAYATIN BEZDİRİCİ BUNALTICI SIKINTILARINA RAĞMEN, KENDİ CANINA BİLE KIYMASINI KESİNLİKLE VE ŞİDDETLE MEN ETMESİ GÖSTERİYORKİ BİR BAŞKASININ CANINA KIYMAYI HİÇBİR ŞEKİLDE KABUL ETMEZ.

HAKSIZ YERE CANA KIYANLAR CAN VERMEDİKÇE ADALET YERİNİ BULMAZ. CANINA KIYILANLARIN RIZASI OLMADIKÇA DEVLET CANA KIYANI AFLAR İLE ETKİSİZ KALACAK OLAN HAPİS CEZASI İLE TECZİYE EDEMEZ.

CİNAYETLERİN HAYATI TEHDİT EDECEK BOYUTLAR KAZANMASININ ARKASINDAKİ EN BÜYÜK ETKEN. CEZALARIN CAYDIRICI DEĞİL, HATTA TEŞVİK EDİCİ BİR MAHİYET KAZANMIŞ OLUNMASINDA ARANMALIDIR.

CAN ALANLAR CAN VERSİN Kİ!
CANİLER CAN ALMAYA CESARET KAZANMASIN.