172 Kapanmayan Yaralar

Kabarıp köpürmeden sessiz, sakin akarken
Suyu başka mecraya taşımak nerden çıktı?
El âlem halimize hasetlenip bakarken,
Kurumuş bir yarayı kaşımak nerden çıktı?

Asla şifayab olmaz kaşındıkça yaralar!
“Geçmişle yüzleşmeden karanlıkmış gelecek(!) ”
Oysa hep yüzleştikçe açılıyor aralar...
Dostluğu bilmeyenler bunu nerden bilecek?

Osmanlı kıyım yapmış, hani o devlet var mı?
Bulun varsa bir vezir yüzleşin ya da yüzün(!)
Yaraları deşerken merak buzağılar mı?
Nafile ararsınız hep altında öküzün...

Oysa bütün yaralar tımar ettikçe kurur.
Zamanmış kapanmayan yaraların ilacı...
Deşildikçe yaralar hep irin akar durur!
Saralım sevgilerle görün, kalır mı acı?

“Maziyi temizlemek kaşımakla olurmuş! ”
Bunu diyen huzuru çok gören bir cühela!
“Kanatmazsak yarayı kötü izler kalırmış! ”
Bakın, karıştırıyor geçmişimizi hala...

Kanatmaktan kim bulmuş yarasına çareyi?
Aranan çare değil, tek amaç nifak yaymak…
Biri sustursun artık bu cahil biçareyi!
Reva değil mi şimdi bunlara sövüp saymak?

Ne siz dayatın öyle, ne biz sövüp duralım.
Böyle ayrı düşmeye söyleyin gerek var mı?
Neden salya akıtıp bağırıp kuduralım!
Bu yaptıklarımız hiç insanlığa sığar mı?

Biz bu meseleleri Hakk’a havale ettik!
O versin cezasını tüm yanlış yapanlara…
Kimse zannetmesin ki, katilleri affettik!
Bir ders verelim yeter şeytana tapanlara...

Antalya–2011/12

SÖZLÜK:

şifayab: (f) : Şifa bulma, iyileşme...