17 yaşım Şiiri - İrem Aslan

Bu gece yine dönüp dolaşıp küstüm
Geceye,
gençliģime,Bahçecik'e liseme 17'ye

Ben seni tanıdığımı sandığımda 17 yaşımda
Bu dünyanın siyahının olmamıştım farkında

Araçları park ederken amcalar ne bûyük gelirdi kafalar
Ve biz ne kadar büyük sevinçleri kucaklardık
Köşedeki köfte ekmekçi abiler pazar kuran ablalar

Ellerinde kurabiye bizi ziyaret eden teyzeler
Ne kadar kocamandı yürekler ne babacandı öğretmenler...

Ve sen ...
Benim en güzel yaşımda,sanki hep yanıbaşımda
Hayatımdaki ilk sevdiceğim son sevdam diyeceğim,

Baharı kışta seyrettiğim,karanlıkta güneşi gönlümde doğuran
ne geceden ,ne gündüzden yatamayıp
Sana dolup taşan liselim
Nerdeydin ?nerelerdeydin sen ?

Heyyy gidi kalbim !hayaletlerlemi yaşıyordun ruhlar aleminde?
Cehennemi cennet diye mi benimsedim
hayır değil
Gözlerin gözlerime değince,okyanusta boğuldum sandım da çok mutluydum .
Orda anlamamıştım anlamalıydım...
Ben senden aslında çok umutlanmıştım..

Bu gece hangi kahır bana 17 yašımın
hangi yaşayamadığım yılların hesabını tutabilir?

Ve sen kimin koynundasın, kimin çocuģunlasın? ve sen
söyle ki, sen kimin elini uzatıp tutabildiģi,
Kimin vazgeçmekte tereddűt etmeyip de
kimin vazgeçemediģi??
Sen kimin erkeğisin çocukların baba diye seslendiği?
Bu insanlar ,bu kainat, bu yeryüzü, söylesene!herkes söylesin !söyleyebildi mi ?

Kimin ihmali bu kimin, kimin çaba göstermediği zamanları tüketti ?
Ve ne zannediyoruz ki biz, isyan ederken, söyle zalim !
Görülmüşmü hić dünya üstünde, kaderin değiştirilebildiği?

Kahrettiğini biliyormusun
seni hep koynundakiyle hayal etmek gibi lanet düşüncesi,
Her aklıma gelince beynimin arkaya atıp ertelediği
Canıma kastı varmış gibi gözüme soka soka önüme serdiği,
Kać yangın var ki şu sen dolu kalbi
her enkazda seninle zerreden tutuşup ölmediģi
benim ise geçmişimin,
kocaman bir kaldırım resmi..
Hikaye diye anlatılsa çocuklara ,onların dramı olmazmı
gözyaşlarıyla her detayı hissettirdiği
Gerisi mi ?
Takdir-i İlahi ...

Derin bir nefes alır ,kollarımı göğe açar,
Allah'a teslim olur susarım.
Şeytan gönlümû yoklar,
yutkunurken seni soran hatıraları ,uyutur kaçarım.
O ara yaşarım, gerisi mi ölüm! yaşa sen,çok yaşa
mutlu ol bu senin de benim de sınavım .
Daha ne diyeyim ?
Taktir-i İlahi.
Meydan okuyor acım dipdiri hala içimde şaşarım!