17. Şiir Şiiri - Serdar Solgu

İçimdeki dağ yönünü değiştiriyor,
Bir dağ nasıl dönerse kıbleye işte öyle,
Zorla, kayaları çatırdaya çatırdaya,
Gürültü ile inleyerek,
Üzerindeki taşları dökerek,
Ağaçları kökünden sökerek,
Eteklerinde hiç toprak kalmayıncaya dek,
Tozu dumana katıp, yırtarak yeryüzünü,
Kök sandığı bağları kopara kopara,
Yerle birleştiği yerlerini kıra parçalaya
Ne kuş yuvası kalıyor ormanlarında,
Ne bir hayvancık korunaklı mağaralarında,
Buz gibi gri kayaları sonsuz duvarlar gibi,
Kalan onlar geriye, bu dönüşün sonunda,
Sabit kadem, belki sert ve aşılmaz ama,
Doğru yöne bakıyor kalbim sonunda.

12.12.2023
17:31