17'nin Hikayesi Şiiri - Gürcan Günay

Bir Salı akşamıydı düştü kalbe cemre
Saat on altıydı, yaşı henüz on yedi
Yürek derin bakışlarda vurgun yedi
Çocuksu gözlerinde yakamozlar
Saçlarında tel tel Ekim güneşi
Yüzü ışıl ışıl ay gibi gencecik tay gibi
Gözlerinde aşka davet, yaşı henüz on yedi…

Bir Salı akşamı alevlendi içimde kor
Çocuk bakışlarında masum kurşunlar
Vuruyordu can evimden bir bir
Bir Salı akşamıydı, aylardan Ekim
O bakışlarda tutuldu lal oldu dilim
Çıra gibi yandım eridim yağ gibi
Derin derin o baktı… ben baktım!
Saat on altıydı, yaşı henüz on yedi…

O ne güzellik ne can alıcı bakış öyle
O çocuk yüreğinle bu nasıl yakış böyle
Aylardan Ekim, günlerden Salı
Alevlere teslim bedenimin her yanı
Karşımda o güzel yüz, o tatlı tebessüm
Sordum kendime “Bu güzeller güzeli kim? ”
Aşk yüreğimde sanki bin kanatlıydı
Aylardan Ekim, günlerden Salı
Yaşı henüz on yedi, saat on altıydı…

O bir yavru ceylan, ben yaralı aslan
Koştum peşinden yüreğim aşka susamış
Dedim: “Ey güzel, gel bağrıma yaslan! ”
Al al yüzüne vurdu mahcupluğu
Titredi gözleri birer ürkek kısrak gibi
Yüreğine sanki kor düştü Leyla’nın
Aylardan Ekim, günlerden Salı
İlk o gün aldı gönül aşka daveti
Saat on altıydı, yaşı henüz on yedi…

Tuttum o ince elinden erirken içim
Gözlerim ona, o benden uzaklara daldı
İkimizin de aklında bir soru işareti kaldı
Günler günleri kovaladı aylar ayları
Korlar içinde yanarken ben tenhalarda
O bir kelebek gibi özgürdü havalarda
Bir gün vardım yanına aşk yorgunu
Günlerden Salı… aylardan Nisan…
Sordum: “Nedir sence aşk, ey can? ”
Vardı elbet kendince bir bildiği
Vardı olmasına da, aşk nedir söylemedi…
Saat on altıydı, yaşı henüz on yedi…