Esir yakamoz yorgunluğu

Esir yakamoz yorgunluğu

Hayat mola istiyor sanki sevgiden
İçimi yitiriyorum depremlerde
Her doğuşumda yangınlar sarıyor
Bakıp da tanıyamadığım “ ben “ i
Neredesin? neresindeyim Sen yüreğin?
Hadi, sende oluşan yokluğumu diriltsene

Bir çığlık kanıyor, baştan çıkartarak suskumu
Dilini anlamıyorum bu kızıl vurgunun
Tuz kopuyor tenimden, eriyor yanarak
Bir dilencinin nefesinde satılıyor geçmişim
Huzur pare pare, gözlerimde tutsak
Hadi, mutluluktan doğan iki nehir getirsene

Ayaklarım Zerdüşt ün mağarasında üşüyor
Havanın imkansızlığında siliniyor sesim
Kokuşmuş bir yosunun kayadaki iziyim artık
Düşüşlerde kaybettiğim kelebek ölüyor,
Dramlarmış şarkıların döl yatakları
Hadi, kötülerin galip gelmediği bir dünya çizsene

Her yalnızlığımda, sesin ışığı kandırıyor
kıvranıyor yıldızlar hayalinin yaralarında.
Kelimeleri gecelere kilitleyip
Sensizlikte seni anlatamayan harfler üretiyorum
Yüreğim Nil kesiği, ıslak sokaklar gözlerimde yürüyor
Zaman beni anlamıyor, ben sensizliğin anlamını
Hadi, sevdanın ortasından anlamsızlığı savursana

Ah, ismin sesli yorgunluğum
Göremediğim tuvallere çizme kendini
Göçmen geceler gibisin sessizliğimde
Tüm birikmişliğimi yolluyorum hanene
Balkon firarisi yıldızlara yükledim sevgini
Neredesin? neresindeyim deli yüreğinin?
Sustu kızıllarım, yeşillerim...
Siyahın hükümranlığı hakim bedenimde.
Vakitsiz kışlar, buzul düşürmeden varlığına
Hadi, saçlarımdaki esir yakamozları uyandırsana…

Neşe DİLDAR yutkunuyorum tükenmişliğimi…
26.08.2010