17-Bugün ben kaynadım, taştım,

Bugün ben kaynadım, taştım,
Dost yüzünü gördüm şaştım;
Benliği terkeyleyince
Dost dîdârına ulaştım.

Benliği bıraktım, kaçtım,
Yârın zülfüne dolaştım;
Dosttan bugün bir ses geldi,
Dinlemeğe kulak açtım.

Âşık! Hakka verdin canı,
Kalmadı canının kanı;
Sen bu ateşlerde pişdin,
Helâldir, Dostunu tanı.

Ben Dost yolunda durmuşum,
Halil'den yolu sormuşum;
Zümrüdüanka kuşunu
Gördüm, gönülde vurmuşum.

Bu (Emre) eyledi âhı,
Ağlar idi gâhi gâhi;
Gözyaşı izinde buldu
Halil gibi şehinşahı.

Can (Emre) , hem de İsmail
Yârı gördü, oldu mail;
Öldürmek istese bile,
Her emrine oldu kail.