17 Atların ve Ölülerin Öyküsü 3

(Ölüler Kitabı Bap: Üç)

1/:
Yağmur yağmur kana keser gökyüzü,
Seferberlikte başlar nefeslerine binerek,
Atların ve ölülerin öyküsü...
***
Sapla samandır karışan dengi dengine,
Sasani samanlıklarının saçakları sırf alevdendir,
Ellerinde grek ateşleriyle yürekleri buz kesen zalimler,
Uzak ve kuş uçmaz ülkelerden gelirler.
Bir yanda şahıpehlivan Zaloğlu Rüstem,
Bu yakada Alper Tunga’sı tunduraların.
Taburların, alayların, kolorduların
Yani bilcümle kumandanlıkların tek sözdür türküleri:
İleri! ...
Kısraklar, aygırlar ve beygirler;
Burunlarını çırpa çırpa dururlar.
Bura huduttur,
Sınırdır ki bir adım arkası Sidre’dir.
Yanar Cebrail’in ufuklara gerilen kanatları.
Atları artık siz tahmin edin...
***
Annemin bilge annesinin bilge annesi,
Kuzu dişli ağzından can sızarak anlatandı:
Bir eli turaç olmuş uçmuş bileğinden,
Kan kızılı kına yeşiliyle zifafta,
Mor belikleri sırtını döven,
Mavi yazmasıydı yaralı başında,
Keçi kılı dizliğiydi, tiftikten tozluğuydu,
Ve yok olan güruhların ruhsuz ellerinde,
Zavallı ve görkemli kızlığıydı...
Oy seferberlik artığı ninem oy!
Oysa ar’ıydı onun ahlakının üzerindeki tek süsü püsü,
Polatlı’da yırtılan bir zar inceliğinde başladı,
Atların ve ölülerin öyküsü...
***
Bilenmiş bir kindir kılıçlar şimdi Sakarya’da,
Sarışın kumların yavuklusu Yemen kızılca candır,
Dolu dolu kana kanandır yeryüzü...