17 Atların ve Ölülerin Öyküsü 2

1/:
Pare pare bir savaşın yekpare Mars’ı,
Kızıl pas ve mavi kandır başındaki kaskının tek süsü,
Kızıl hırıltılı tarlaların enli hududunda başlar,
Atların ve ölülerin öyküsü...
***
Birbirini bütünler ölüm ve dirim ey sipahiler,
Ve siz ey yeniçeriler,
Dudaklarınızı naralarla bileyin bu kuşluk ertesinde,
Sevgilerle sürmeleyin kanlı gaddarelerinizi,
Genizlerini yakmasın ölüm kokusu.
***
Kısraklar, küheylanlar, aygırlar...
Üzengileri paslı yağızlar,
Dizginleri yıldızlardan daha da ışılak açıkdorular...
Bütünleşin yarım elma gibi süvarilerinizle,
Gözlerinizle delin gök çeliği,
Ve kelebek kanadı zarifliğindeki tarih sayfalarını...
Ya taylar? Vakanüvisi bu kitabenin...
Puslu bir gün ortasında onlar,
Yaslı ve eşgin dururlar...
Son zaman yalvaçlarının hükmünce,
Atlar ve ölüler bir bütündürler.
Gah ıslak gözleri, gah şadıman olurlar.
***
Öncesinde var olup sonranın ortasında,
Tarihe odun olur atlar karanlık külhanlarda.
Zaferlerle halay durur ölümlerin türküsü,
Kor ve alev içinde başlar yaslı yaslı,
Atların ve ölülerin öyküsü...
***
Bilenmiş bir kindir nalları küheylanların...
Normandiya kızılca can olur,
Puvatya’da kemrilir çelikten dizginleri kadanaların,
Anaların gözlerinde koşuşur tedirgin cengaverler,
Acı ve elem gözyaşına biner Kadeş diye bir yerde.
Yani yağmur yağmur kana keser gökyüzü,
Seferberlikte başlar nefeslerine binerek,
Atların ve ölülerin öyküsü...