Yüz yılın en büyük felaketi,
Yasa boğmuştu tüm memleketi.
Güya bilinçlendirecektik herkesi
17 ağustosu unuttuk bile…!
Ovaları hala işgal ediyorsak,
Hem ekmek teknemizi tepiyor,
Hem de felakete gidiyorsak.
17 ağustosu unuttuk bile…!
Denizden alıp sahil yapıyorsak,
Kā rı görünce hemen kapıyorsak,
Görevimizi savsaklıyorsak,
17 ağustosu unuttuk bile…!
Mimar Sinan’ı örnek almadıkça,
Mevlana’nın hoşgörüsüne sığınmadıkça,
İşimizi en güzel şekilde yapmadıkça
17 ağustosu unuttuk bile…!
Kanunlara, kurallara tam uymadıkça,
Vicdanımızın sesini, içten duymadıkça,
Temelden afet eğitimi almadıkça,
17 ağustosu unuttuk bile…!
Depremleri hafızamıza yazmadıkça
Doğruyu tutup, eğriye kızmadıkça,
Kutlamalarda klasik söylemler oldukça,
17 ağustosu unuttuk bile…!
Topyekün afet kültürü oluşmadıkça,
Eğitimler, yaptırımlarla buluşmadıkça,
Sorumlular karınca misali çalışmadıkça
17 ağustosu unuttuk bile…!
Televizyonlarda haberlere baktıkça,
Basit tedbirsizlikler, hala can yaktıkça,
Sorunlar yerinde badanaj yaptıkça,
17 ağustosu unuttuk bile…!
Ne olur kimse darılmasın bu sözüme,
İçimden gelenleri söyledim size,
Derseniz sorunlar eskiden kaldı bize,
17 ağustosu unuttuk bile…!
Mahir der doğrudur sözüm,
Afetlerde olur toplu hüzün,
Memleketi şöyle bir gezin
17 ağustosu unuttuk bile…!
Kayıt Tarihi : 16.4.2010 14:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ülkemizdeki deprem gerçeğinin asla unutulmaması ve daima tedbirli olunması.Acı, gözyaşının yerine mutluluğun olması.Çocukların öksüz, yetim kalmaması.Anaların, babaların ağıt yakmaması...
Arkadaşlığınızı seve seve kabulettim...
Çok güzel çalışmalarınız var sizin de....
Unutturmaya çalışanlar olsa da bizlere herşeyi,sizler gibi duyarlı ve dirençli vatandaşlarımız daima mani olacaklardır...
Selam,sevgi ve saygılar...
ŞAİRcik, Ahmet Necat UCUR, Bozüyük
17 ağustos şiirim, nacizane...
Neydi!
Korkunç mu korkunç, korkunç geceydi,
Depremdi, adı iki heceydi…
Sarsıldık, üçü iki geçeydi,
Dünya ve ahiret içiçeydi…
Neydi Allah’ım, bu deprem neydi,
Minareler de boynunu eğdi…
İnanmazdı kimse, görmeseydi,
Sallandı yer ve gök, zelzeleydi…
Bindokuzyüz doksan dokuzdaydı,
Ağustos, Salı, onyedideydi…
İstanbul, Sakarya, Yalova’daydı,
İzmit’te, Gölcük’te, Düzce’deydi…
Fay da kırılsa, kırılan neydi,
Güneş neydi, ay neydi, fay neydi…
Ne olurdu önce bilineydi,
Depremdeki fayda, zarar neydi…
Her şey sanki yerli yerindeydi,
Yer yerinden oynadı yerindeydi
Her ne ise sebep derindeydi,
Durdurmak mı, kimin elindeydi…
Olacak oldu, olanlar neydi,
Yaralılar ve ölenler neydi…
Görmeyenler kör, görenler neydi,
Zelzeleydi deprem, zelzeleydi….
Ahmet Necat Ucur , Bozüyük
TÜM YORUMLAR (2)