17 ağustos Kabusların yıldönümü Şiiri - ...

Sesimi duyan varmı ?

17 Ağustos depreminin sembolu olmuştu bu cümle ' Sesimi duyan varmı ? '

Allah hiç bir millete felaket vermesin.
Ama felaketlerin şiddetini arttıranda biz insanoğlunun bitmek tükenmek bilmeyen hırsları olsa gerek.

Yüreğinize sağlık, selamlar....

17 ağustos Kabusların yıldönümü

O boğucu sıcağın gecesinde..sere serpe uykulara daldık..
Bir esinti uyuttu derin uykulara..vakit 03.05
Tarih 17 ağustos 1999..
Bir gecekondusuna beş daire kazanmıştı müteahitten....
Zaten köylüsüydü,bir daireyi fazlaya çıkarmıştı..
Bir ton hurda demirden arttırmış,bir iki ton çimentoya, bolca kumu katmıştı...
Akıllı adamdı vesselam..hemşosuydu..o kadar kıyağı olacaktı artık...
Sağolsun...ikigöz gecekondudan..dikmişti..koca apartmanı dört ayda...
Belediyecilerde damgayı vurmuştu,dün akşam ki eğlenceden sonra...
Karar vermişti zaten..oda olacaktı müteahit..
''Para bu işte ''dedi.. yan döndü yatağında....mutlu.. paralı..uyudu...
Giriş daireye oturttuğu anasının..babasının hatırlarını sormuş...
Hayır dualarını almıştı...huzurlu..gururlu..uyudu..
Kim uğraşacak sigorta işiyle,ne olacak sanki...taş gibi apartman...

Gökyüzü kırmızı ya çalmaya başladı..köpekler havlamaya..uzaklardan..
Toprak aralanmaya başladı,sular ısınmaya.....
Bir talaz,bir tufan,sallanmaya başladı yere değen ne varsa...
Uyandı..kalkamadı..yeltendi..koca gardolap bacaklarının üstünde idi....
Yanına bakmak istedi..ne otuz yıllık hayat yoldaşı vardı..ne yan duvar...
Anammm dedii..babam..çocuklarımm....
Bu felaket nedir... Allahımmm....deprem oluyordu....
Çatırtılar...çığlıklar..toz duman...bir anda bahçe kapısının sivri demiri girdi koluna..
Şaşkın..acıyla haykırarak bakmaya çalıştı,sağına soluna...
Sesimi duyan varmı diyordu bir yerlerden boğuk bir ses...
Sonra o da duyulmaz oldu....
Ağzına dolmuş kumları tüküremedi..kurumuştu ağzı...
Kırık kemiklerinin acısını unutmak istercesine sımsıkı yumdu gözlerini...
Kelimeyi şehadet getirdi, içinden son bir gayret..
Ölüm'ün serin esintisini hissetti..uyudu....
İki göz gecekondudan dikilen apartmanı mezarları olmuştu...
İyiki çocukları o gece erken uyumuştu...
Gün ışıdı.. felaketin üstüne...deniz ayrı,toprak ayrı almıştı içine..yutmuştu canları
Mahşer günümüydü Ya rabbim...Binlerce el binlerce tırnak toprağı kazıyordu...
Anaları,bebeleri canlarını arıyordu...her çıkarılan cana.. vakitsiz bayram yapıyordu...
Ölümün ellerine tutundu binlerce el... karıştı toprağa gözyaşları sel.. oldu sel..
O sabah çocuklar babasız..anasız.......sevdalar..yarsız kaldılar..
Hayatın ortasında....yapayalnız,...artık...hep yalnızdılar....
Çaresizlik,acı...merak..oldu yaşamları
Kimseler unutmasın o yaşanan anları....
Yapmasınlar... kimseye isimsiz mezarları.....

Selma Güneş

tebrikler,teşekkürler
Selma hanım
bende bir gölcüklü olarak yaşadım depremi,bu acılarımıza ortak olmanızdan dolayı ayrıca teşekkürlerimi sunar güzel anlatımlı şiirinizi beğeni ile okudum
Rabbim bir daha kimseye yaşatmasın böyle acılar

osman karahasanoğlu

allah hiç kimseye böyle acılar yaşatması.(amin)

aslında çok dersler verildi bizlere, çok sebepler... fakat önemli olan bu sebepler miydi bilmiyorum... yaprak dökümlerini izlemekle yetinmek... anlamsız ve bir o kadar da inançsız düşüncelerle... oysa her felaketin amacı, ders çıkarabilmekti... acılarla ve derslerle dolu zamanları tekrar andım... o korkunç günü bu günmüş gibi yaşadım...kaleminize sağlık... şiirle kalın efendim...

Bu acıyı ben o yıllarda insanların gözlerinde yaşadım.
Çok gidip geldim yardım amacıyla o bölgelere.

Duyarlı yüreğinizi kutluyorum.

Saygıyla.

O sabah çocuklar babasız..anasız.......sevdalar..yarsız kaldılar..
Hayatın ortasında....yapayalnız,...artık...hep yalnızdılar....
Çaresizlik,acı...merak..oldu yaşamları
Kimseler unutmasın o yaşanan anları....
Yapmasınlar... kimseye isimsiz mezarları.....

GÜZEL BİR AHENKTE YAKALAMIŞSINIZ VURGUYU...Acıyor hala yüreğim ..Acısını paylaşıyorum binlerce insanın. İzmitteki aileme birşey olmamış olmasını mucize buluyorum.
Çok şey değişti ogünden bugüne.
O günlerde nasıl kenetlenmişti insanlar birbirine nasıl da uyanmıştık önemli değerlere,
ölümü düşünerek yaşamaya başlamıştık.
Malesef unutmaya meğilli yüreklerimiz
Kaybetsekte zaman sonra gülebilir yüzlerimiz
Ama arada sırada da olsa anmalı onları KALBİMİZ Hala çarpıyorsa eğer...özlem deniz özak

Hiçbir millete böyle bir acı göstermesin Rabbım.. yüreğinize sağlık.. saygılar.. Ahmet Berat Ünal

şiir güzel olay acı Allah vatanımıza ve milletimize bir daha göstermesin yüreğinize sağlık efendim

kutlarım selma hanım efendi
depremi yaşamış bir gölcüklü olarak bu acı günümüzün yıldönümlerinde hatırlanmak ve bu acıyı gündeme taşıdığınız için teşekküerlerimi sunar
Allah böyle acı bir günü bir daha milletimize ve dünya insanlarına yaşatmasın.
saygılar sunarım

Seçili dizelerle Şiirleitirdiğiniz felakette Değirmendere de yaşayan emekli Gördükledeniz albayı babamı ve kızkardeşimi bulmaya gittim. Şükür sevdiklerim hayatta idiler ama neleri varsa toprağa gömülmüştü.Gördüklerimi yaşadıklarımı ömür boyu unutamıyacağım.Allah böyle bir felaketin getirdiği acıları bir daha hiç kimseye yaşatmasın.
Bu olaydan sağ çıkan sevdiklerim senesinde ecelleriyle öldüler...Dinmez Er- Çeşme -