17 Ağustos Destanı Şiiri - Fikret Kuşçuoğlu

On yedi ağustos sabaha karşı
Kül oldu umutlar ocaklar söndü
Yalvarış yakarış titretti arşı
Sel oldu gözyaşı ummana döndü

İstanbul,Avcılar,Yalova,Gölcük
Çürük binaların altında öldük
Bir lokma ekmeği ikiye böldük
Sel oldu gözyaşı ummana döndü

İzmit,Adapazar geçilmez zardan
Ayırdılar bizi anadan yardan
Mahşer dedikleri farklı mı burdan
Sel oldu gözyaşı ummana döndü

Kolonlar kesilmiş göz göre göre
Gencecik fidanlar serilmiş yere
Nasıl isyan etmem böyle kadere
Sel oldu gözyaşı ummana döndü

Azrail ant içmiş defter dürmeye
Yedi kardeş bir mezara girmeye
Yürek dayanmıyor son kez görmeye
Sel oldu gözyaşı ummana döndü

Yalılar saraylar olmuş virane
Ulusça ağladık kahrolduk yine
Evler mezar olmuş sahiplerine
Sel oldu gözyaşı ummana döndü

Enkazın altında sesleri kısık
Budanmış bebeler el ayak eksik
Yaralı yürekler yüz yerden kesik
Sel oldu gözyaşı ummana döndü

Bağıra çağıra gitti nefesler
Nihayet kesildi enkazdan sesler
Acımız çok büyük bitmez yeisler
Sel oldu göz yaşı ummana döndü

Yıkıntıdan çıkmış cansız kollara
Yaşlı gözler ile baktık yollara
Tanrım sabır versin böyle kullara
Sel oldu gözyaşı ummana döndü

Er subay general koyun koyuna
Ebedi uykudan nasıl uyana
Hakkımızı helal ettik vatana
Sel oldu gözyaşı ummana döndü

Yürekteki yangın nasıl dinecek
Giden sevgililer nasıl dönecek
İçimdeki ateş nasıl sönecek
Sel oldu gözyaşı ummana döndü

Ey deprem şehidi cennetin nasıl
Bu sonsuz kederle biz öldük asıl
Anasız babasız kaldık velhasıl
Sel oldu gözyaşı ummana döndü

Kuşçuoğlu Fikret ağlatmış sizi
Biraz duygulanmış uzatmış sözü
Asırlar geçse de silinmez izi
Sel oldu gözyaşı ummana döndü