17 Ağustos Depremi Şiiri - Kemal Tekir

17ağustos 1999 da yaşanan,
binlerce cana malolan,
Marmara depreminin
üzerinden,
yıllar geçmiş olsa da,
acılar taze hala.
Deprem,Marmara Bölgesinde,
Şok yaratmıştı adeta,
Polis telsizlerinde anonslar,
akıyordu peş peşe,
ekipler yıkılan binaların
çokluğunu,
Enkaz,altında kalanların
çığlıklarının,
heryerde yankılandığını,
nereye koşacaklarını,
şaşırdıklarını haykırıyorlardı.
Bu deprem,Türkiye'nin,
kırkbeş saniye süren,
en yıkıcı depremiydi.
Binaların ,çoğu çökmüş,
ortalık,savaş alanına dönmüştü.
Türkiye'nin her yerinden,
Dünya'nın her yerinden gelen arama,kurtarma,
ekipleri,
günlerce,cansiperane
çalışmış,
yaralıları kurtarmış,
ölüleri çıkarmıştı.
Bazı aileler toptan,
yok olmuştu depremde.
Hayat ta kalanların çoğu,
sevinemedi kurtulduğuna.
Yaşanan büyük travma,
kazınmıştı hafızalara.
Sağ kalanlar,bir şekilde,
tutunsalar da hayata,
acıları taze hala.
Deprem öldürmez,
bina öldürür sözü,
bütün çıplaklığıyla,
kanıtlanmıştı o anlar da.
Sorumlular yargılanıp,
hak ettikleri,
cezalara çarptırılsalar da.
Bu depremin faturası,
ağır geldi insanlığa.
Allah,göstermesiin ileride
olabilecek depremlere,
ne kadar,hazırlıklıyız acaba?
Deprem,geliyorum demez
önceden,haber vermez,
ona göre tedbirli,
hazırlıklı olmalıyız.
Allah,rahmet eylesin,
17ağustos depreminde,
hayatını yitirenlere,
Allah başka kederler,
vermesin ,milletimize.

Kemal Tekir (17ağustos2020)