17/ağustos Anısına... Şiiri - Hüseyin Ya ...

17 Ağustos 1999,
Tam üzerinde 10 yıl geçti,
Yüz yılda geçse,
Bu acılı günü hiç kimse kolay kolay unutmaz,
Daha dün gibi aklımızda,16 ağustos kızımın doğum günü,
Evde herkes toplanmış,Tüm sevdiklerimiz bir aradayız,Bilemeyiz ki, Felaket bizleri bekliyor gece yarısı,
Daha saat gecenin üçü, Bilemeyiz ki birazdan kıyamet kopacak, Oturduğumuz evlerimiz başımıza yıkılacak insanlar göçük altında kalacak, Bilemeyiz ki kaderimiz anlımıza yazılmış,Bilemeyiz ki yaşayacağımız günler buraya kadarmış,
Çok büyük bir acıydı, Türki ye için hepimiz acılar içinde sabahlara kadar hem korku hem üzüntü hem de acılar içinde sabah ettik,
Kimileri ağlıyor, Kimileri can çekişiyor, Her taraf yıkık ve hare be, Kimileri evde kimileri sokakta kimileri anne kucağında kimileri anne karnında bir sürü insan 17 ağustosu sabah edemedik.
Kimilerini uykuda uyandığında bir kabus gibi uyandı, Belki de kimilerini uykuda yakaladı, Hiç haberi olmadan,
O kötü felaketin kurbanı oldu.
Binlerce insanımız göçük altında kaldı, Bu nasıl bir acıydı,
İnsanları yetim ve öksüz anasın babasız bacısız kardeşsiz bıraktı,
Böyle acı Allah hiç kimseye göstermesin, O karalı günde kaybettiğimiz tüm insanlarımızı Allah gani gani rahmet etsin, Mekanları cennet olsun,
Kalanlara Allah sağlık versin, Bir daha Allah böyle kötü günler hiç kimseye göstermesin…
Hüseyin yanmaz
16/08/2009