17 Ağustos Şiiri - Altan İlhan Arslan

Her şey tamam... Yarım yâda eksik
kederlere düşmüş, can olabilir!
Mutluluk boğazına düğümlenmiş
seni ipe sürebilir! Gözüne yaş dolsun
bırak....
Ama bugün gibi hiç bir gün
hiç bir anı doldurmaz acılarının.
Pişmemiş aşı, hazır ocağın üzerinde
ütüsü yapılmış anılar saklı gömleğin
ve
pabuçları boyasız giyilecek kavgası
sabaha bırakılmış, ama ne bilsin!
ne bilsin! Yıkılacak dünya üzerine.
Yıkmazdı kaleleri, kırmazdı kalbini
fazladan verilen bir kaç kuruş için
yokluğun nasır ettiği kalbini açmazdı
acı dolu konuşup kırmazdı sevdiğini.
Sıcaktı hava
nemi ter içinde bırakıyordu, sıkılan
sahillerde gecenin şefkatine sarılmış
denizin yüzünde ferahlık arıyordu.
Şehir huzursuz, deniz belli ediyordu
bir şey var, bir şey olacak!
Ay eğildi yeryüzüne, fısıldamıyor!
Bağırıyordu...
Kaçın diyor! Kimse onu duymadı
anlamadı.
Saatler yaklaştıkça, gece uzatıyordu vakti
zaman gelmişti artık
3.02 ve ölüm.
Bugün kara gün
17 Ağustos asla unutulmayacak.