17 ağustos 1999 acılarla akıllara,zihinlere kazılan
Unutmadığım unutulmayan bir afettir buradaki yazılan
Ayırdı afet insanları çocuktan, babadan, anadan yardan
Çaresizliğin feryadın, çığlığın, kol gezdiği sokaklardan
Ağlıyor Marmara dünyaya sesini duyuramadan
Herkes sokaklarda kaldı yorgun, susuz ve aç
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
