17 ağustos 1999 acılarla akıllara,zihinlere kazılan
Unutmadığım unutulmayan bir afettir buradaki yazılan
Ayırdı afet insanları çocuktan, babadan, anadan yardan
Çaresizliğin feryadın, çığlığın, kol gezdiği sokaklardan
Ağlıyor Marmara dünyaya sesini duyuramadan
Herkes sokaklarda kaldı yorgun, susuz ve aç
Feryatlar, çığlıklar semaya yükseliyor kaaç kaç
Çoluk çocuk kaçıyor sarsıntı daha vurmadan
Ağlıyor Marmara sesini dünyaya duyuramadan
İnsanlar yıkıntıların arasında, kimse var mı diye bağırıyor
Herkes çaresiz korkak, bir birini yardıma çağırıyor
Artcı depremler devam ediyor herkesi sağa sola savuruyor
Ağlıyor Sakarya dünyaya sesini duyuramadan
Sessiz bir çığlık yükseliyor binalardan
Altında kalan çocuklardan, analardan
Eksik etmeyiz o şehitleri bizler dualardan
Ağlıyor Marmara sesini dünyaya duyuramadan
Yardım edin dostlar ne olur Allah aşkına
Gecenin yarısında insanlar döndü şaşkına
Çıkamıyor insanlar betonları kirişleri kırmadan
Ağlıyor Marmara sesini dünyaya duyuramadan
Bu acıyı yazmaya ne kâğıt nede kalemler yeter
Mevla vermesin ülkemize bir daha böyle acı bir keder
Bu mehmet hem okuyana hem şehitlere çokça dualar eder
Ağlıyor Marmara ağlıyor sakarya sesini dünyaya duyuramadan
Kayıt Tarihi : 16.8.2009 13:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
17 ağustos günü sabahleyin sakaryaya merkeze geldiğimde içim kann ağladı binalar yıkılmış ağlayan feryat eden insanlarla dolmuştu sokaklar bir yıkıntının yanına giddim girişin altında kalan bir vatandaş feryat ediyor kurtarın beni diye bağırıyor ama makina yok vinç yok kirişi kaldıracak imkan yok öğleye kadar bağırdı ve oracıkta can verdi
Çok güzeldi yüreğinize emeğinize sağlık
Saygılar kaleminize
Yeni yılın tüm insanlığa ve ülkemize barış, mutluluk getirmesi dileğiyle yeni yılınızı kutlu olsun nice nice yıllara
Karamanlı Aşık Çağlari
TÜM YORUMLAR (2)