17
Kayboldum, en güzel mevsimin rüzgarlarında,
bir yol var önümde, sayısız patikayla.
Her gözümü kapatışımda, hissediyorum bunları.
Beni bekleyen tüm hayalleri, anıları ve acıları.
Kayboldum, uçsuz bucaksız okyanusun ortasında,
Bir boşluktansa, karaya en uzak noktada, yoklukta.
Burnumda tütüyor eski anılarımın kokuları sanki,
Bitmeyeceğini sandığım geceler, korkularım...
Kayboldum ben, beni sımsıkı saran o kucakta.
Güvende hissettiğim her nefeste, her gülüşte.
Kayboldum ben, ama izin verdim rüzgarda savrulmaya,
Dalgalarda boğulmaktansa, son nefesimi, özgürce ve derin bir sessizlikle almaya.
Kayıt Tarihi : 20.9.2025 23:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri 17. yaşıma yazıyorum, güzel mi değil mi algısına kapılmadan paylaşmak istedim. Ve paylaştığım ilk şiirim. Mükemmel değil, ama bu benim duygularımı derinden işlediğim, küçük bir şiir. Umarım beğenirsiniz...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!