168 Gönül Muhasebesi

Gel ey gönül vazgeç artık gittiğin yol hak yol değil!
Can dediğin bir üfürüm, o mu seni burda tutan?
Giderek düzelir deme zaman öyle pek bol değil…
Kendine ver çeki düzen, Allahtan kork, kuldan utan!

Baharda yeşildi dallar rengârenk çiçekler vardı!
Yaz gelince o çiçekler ne tatlı meyveler verdi…
Hazan geldi, soldurdu hep, rüzgârlar saçtı savurdu!
Güzellik mi kaldı bir bak, zamandır öğütüp yutan...

Geçti devrin, geçti işte, var mı maziden kırıntın?
Gönül hiç yaşlanmaz deme o senin hüsnü kuruntun!
Her şey zamanında güzel, geçti mi kalır süprüntün!
Unutkanlıktandır belki o dur seni hep avutan...

Hep diyorum dengine bak, davul kadar olamadın!
Onun sesi uzaktan hoş gönül hiç ders alamadın...
Her kes verdi çeki düzen sen kendine gelemedin!
Bir sen misin geçmişini bu kadar çabuk unutan?

Aşkın yaşı yoktur amma o gençlikte hayat verir!
Her yaşın ayrı tadı var, her yaş başka bir tat verir.
Tabiatın kanunu bu, olgunlaşan hasat verir!
Yaradan böyle emretmiş yok ki senin bunda hatan...

Sakın sıkma tatlı canın, cürmün ne ki, ne eylersin?
Kader denen bir konu var beşersin boyun eğersin.
İşte geçip gitti yıllar artık hüzzamdan söylersin...
Böyle söylenmiş şarkılar böyle yazılmış hep notan!

Bırak güzeli ey gönül, sen heybeni sıkı doldur!
Gönlün güzel olsun yeter cennetin hurisi boldur...
Zamana hiç çalım atma bu yol vazgeçilmez yoldur!
Kim kalmış ki bu âlemde, aynı yere çıkar rotan...

Antalya–2011

Bir tefekkürden arda kalanlardan...