Olmaz ki ama her gün iki göz, iki çeşme!
Yetmiyor mu yıllardır böyle ıslak duruşum?
Bir de karşıma geçip bari yaramı deşme!
Benim kaderim mi dir, hep mahzun oturuşum?
Hiç hakkım yok mu benim mütebessim bakmaya?
Kimden aldın bu hakkı hep canımı yakmaya?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
